Hej! Z okazji dnia kobiet planowałam dodać tag książkowy o odważnych bohaterkach literackich, ale ostatnio jakoś nie mam nastrojów do shitpostów(mam w planach kilka i za żaden nie mogę się zabrać), więc wpis pojawia się dopiero teraz.

Pytania tyczą się dopasowywania różnego rodzaju odważnych bohaterek, przy czym moim zdaniem odwaga nie musi się wyrażać w byciu stereotypową bojowniczką, tylko np. w dbaniu o bliskich.

Zachęcam do czytania i odpowiadania razem ze mną.

1. Najmłodsza znana Ci odważna bohaterka książkowa? (Umownie: poniżej osiemnastego roku życia:) )

Rozmyślałam nad tym tagiem od tygodnia i nikt nie przychodził mi do głowy, bo większość takich młodych bohaterek albo pochodzi z książek, gdzie większość postaci jest w podobnym wieku, więc to się nie wyróżnia, albo mimo wczesnego wieku ma problemy i zachowania dorosłej osoby, np. w książkach historycznych. Nie chciałam też lecieć z siedemnasto-szesnastolatką, bo ciężko byłoby mi akcentować wiek osoby młodszej ode mnie o trzy lata.

No i w końcu przypomniałam sobie o chyba najbardziej oczywistej młodej feministycznej bohaterce czyli Maresi z książki pod tym samym tytułem. Maresi ma trzynaście lat i wiele jeszcze takich dziecinnych zachowań, np. jest bardzo pochopna w działaniu, ale też stara się wiernie odtwarzać zachowania swoich opiekunek z Czerwonego Klasztoru, gdzie się kształci i wdraża do kultu Bogini Matki. Z biegiem czasu Maresi dorasta, uczy się wybierać własną drogę, rozumieć, że nie musi wiązać całego życia z Czerwonym Klasztorem. Mimo że bohaterka jest dzieckiem/wczesną nastolatką, książka nie jest napisana w naiwny sposób ani dziecinne problemy Maresi nie przesłaniają głównego przesłania, co bardzo mi się podoba, bo nie przepadam za książkami z punktu widzenia dzieci właśnie dlatego, że często w pewnym momencie poważny temat schodzi na drugi plan, bo trzeba przecież opisać jak to nasi bohaterowie bawią się na podwórku.

2. Odważna bohaterka książkowa, którą chciałbyś/chciałabyś poznać?

Zdecydowanie jest to Demelza Poldark, ponieważ jest to bohaterka nie tylko bardzo silna, ale też dobra, sympatyczna i kochająca, bardzo lojalna i udzielająca wsparcia nie tylko najbliższym.

3. Fikcyjna bohaterka, której odwaga w czasie wojny Cię inspiruje?( Wojna, czyli zorganizowany konflikt zbrojny między państwami, narodami lub grupami etnicznymi i społecznymi)

Ten dopisem o wojnie interpretuję jako podkreślenie, że nie musi to być realny, opisany historycznie konflikt i że nie musi się autentycznie kojarzyć z II wojną światową. W tę mniej oczywistą stronę też chciałam pójść i dlatego podam tu Ginewrę z Trylogii Arturiańskiej Bernarda Cornwella. Nie pamiętam, czy przy okazji pisania o tych książkach wspomniałam, że bardzo tam lubię postać Ginewry, ale jeśli nie, to mówię teraz. Ginewra Cornwella jest bardzo nieoczywista. Kiedy ją poznajemy sprawia wrażenie typowej próżnej księżniczki dla której liczy się tylko własna uroda oraz władza, nie jesteśmy pewni jej uczuć co do Artura(choć w pewnej chwili dość wyraźnie je okazuje), bohaterka trochę pomiata innymi, nie lubi swojej siostry, nie chce zaopiekować się pasierbami, dla własnego syna też nie wydaje się zbyt dobrą matką, a pod koniec drugiego tomu robi coś, co z pewnością całkowicie skasowało jej szansę na sympatię u wielu czytelników.

I tu przychodzi trzeci tom gdzie Ginewra zostaje trochę wyrwana ze swojego bezpiecznego światka i zmuszona do walczenia o własne życie, ale też o życie i przyszłość wszystkich Brytów. I tutaj okazuje się, że za tą maską rozpuszczonej, zakochanej w strojach dziewczyny kryje się waleczna, odważna kobieta, która postanawia stanąć na czele armii i imponuje siłą i determinacją nawet ludziom jej niechętnym. Nadal jest dumna i trudno jej zejść z piedestału, ale pokazuje, że potrafi troszczyć się o innych i poświęcić dla towarzyszy broni. Oprócz tego okazuje się mądrym politykiem. Wydaje się, że jej poprzednie egoistyczne zachowania czy kontrowersyjne decyzje miały źródło w tym, że Ginewra zdawała sobie sprawę ze swojej niższej pozycji w męskim świecie i czuła się tym sfrustrowana, zwłaszcza, że była świadoma własnej inteligencji i możliwości. Dlatego postanowiła zdobyć władzę i pozycję na swój sposób. Mimo to trzeci tom ostatecznie pokazuje, że w gruncie rzeczy była dobrą osobą i przede wszystkim właśnie odważną i wojowniczą.

4. Odważna kobieta, którą poznaliście dzięki literaturze faktu?

Zdecydowanie jest to Waris Dirie, czyli autorka takich książek jak ,,Kwiat pustyni", ,,Safa, nie okaleczajcie mnie" czy ,,Czarna kobieta, biały kraj". Waris Dirie to znana była modelka, która urodziła się w somalijskiej wsi i w wieku pięciu lat została poddana brutalnemu rytuałowi obrzezania, a kilka lat później została przeznaczona na żonę starszego mężczyzny. Wówczas zdecydowała się uciec z domu. Udało się jej dostać do Londynu, gdzie po wielu perypetiach rozpoczęła karierę modelki, jednak to jej nie wystarczało(zresztą, po latach nie wspomina modelingu dobrze). Swoją rozpoznawalność zaczęła wykorzystywać do nagłaśniania problemu obrzezania wśród afrykańskich kobiet, min. uratowała przed tym Safę, dziewczynkę, która odgrywała jej rolę w filmie ,,Kwiat pustyni".

Ale ponieważ Waris Dirie chyba każdy zna to wspomnę o postaci z praktycznie nieznanej książki, Ariadnie Kaziej z ,,Nici Ariadny" Borysa Kostiukowskiego(tak, ona miała na imię Ariadna, mówili na nią Ada). Ariadna prowadziła dość beztroskie życie, które z czasem zaczęły przerywać kolejne rodzinne tragedie - śmierć młodszego rodzeństwa, ojca, a w końcu zamordowanej przez gestapo matki. Ada i jej młodszy brat wstąpili do partyzantki, by pomścić jej śmierć, tam chłopak zginął, a jego siostra odmroziła sobie nogi. Mimo to nie zrezygnowała z dalszego rozwoju, zażarcie walczyła o przystosowanie się do nowych warunków, o samodzielność, później także o wykształcenie. W życiu uczuciowym też się jej nie powodziło, z pierwszym chłopakiem rozstała się, ponieważ miała wrażenie, że będzie dla niego zawadą, drugi, późniejszy mąż, okazał się hazardzistą i alkoholikiem. Mimo to Ariadna ponownie zawalczyła o siebie, o lepsze życie dla siebie i swoich dzieci. Książka kończy się jej obrazem jako spełnionej kobiety, wykształconej, realizującej się zawodowo, oraz szczęśliwej samotnej matki.

5. Odważna kobieta, która przetrwała piekło?(Piekłem dla każdej kobiety może być coś zupełnie innego, np.: zniewolenie psychiczne lub fizyczne, strata bliskich osób, porzucenie przez męża, utrata majątku...)

No i znowu odnosząc się do ,,dopiska", to nie chciałam tu brać bohaterki dla której piekłem jest to, że chłopak, który jej się podoba, umówił się z inną, tylko kogoś, kto naprawdę przeżył niewyobrażalne rzeczy i wybór padł na Sethe z książki Toni Morrison ,,Umiłowana". Sethe to czarnoskóra niewolnica, która kilka lat przed wybuchem wojny secesyjnej ucieka z plantacji bawełny. Gdy rusza za nią pościg, kobieta w desperacji morduje jedno ze swoich dzieci, wierząc, że śmierć z rąk matki jest lepsza niż życie w niewoli. Ostatecznie Sethe i jej pozostałym dzieciom udaje się osiedlić na Północy Stanów Zjednoczonych, ale nie zaznają tam spokoju. Ich dom nawiedza duch zamordowanej córki Sethe, co doprowadza do tego, że synowie kobiety wyjeżdżają, a jej druga córka przez jakiś czas boi się matki i obawia się, że ta mogłaby zrobić jej krzywdę. W końcu, gdy Sethe wydaje się odnaleźć w nowej rzeczywistości i nawet znaleźć miłość, w jej domu pojawia się młoda dziewczyna, która okazuje się jej zmarłą córką(to nie spoilery, wszystko to jest w opisie książki). Początkowo Sethe traktuje Umiłowaną jako dar niebios i możliwość wynagrodzenia córce przedwczesnej śmierci, jednak wkrótce dziewczyna wprowadza zamęt w rodzinie, chcąc zagarnąć matkę tylko dla siebie.

Sethe w moim odczuciu przeszła przez dwa piekła - po pierwsze, przez piekło niewolnictwa, które naznaczyło ją na zawsze. Od urodzenia była traktowana jako część wyposażenia domowego, nie żywy człowiek, i dlatego dopiero jako dojrzała kobieta uczy się czym jest odpowiedzialność za siebie, jak wygląda życie w społeczeństwie, to że niektóre zachowania, które wydawały jej się naturalne, są naganne etycznie. I cały czas żyje w strachu, że ktoś znów ją zniewoli, dla niej każdy biały jest zagrożeniem, nie dlatego, że jest jakas nietolerancyjna, ale ponieważ zaznała zbyt wiele zła. Drugie piekło to zabicie córki, którego Sethe nie żałuje, ponieważ cały czas wierzy, że śmierć jest lepsza niż niewola, wierzy, że uratowała Umiłowaną. A z drugiej strony przez lata tęskniła za nią i gdy odzyskała córkę, ze wszystkich sił starała się okazać jej swoją matczyną miłość. Dla niej śmierć Umiłowanej nie była morderstwem, ale stratą dziecka. Można dyskutować czy jej decyzja była przemyślanym wyborem czy oznaką wypaczenia przez niewolnictwo, ale Sethe nie da się znienawidzić czy potępić, bardziej się jej współczuje. Zwłaszcza, że jest to kobieta pełna poświęcenia dla innych, która mimo utraty jednej córki, kocha także drugą, Denver, oraz synów, którzy odeszli z domu, i która zawsze stawia siebie za innymi, chociaż w głębi serca potrzebuje, by ktoś się o nią zatroszczył.

Mam nadzieję, że dobrze się Wam czytało ten tag i nie razi Was, że niektóre postaci lekko podsumowałam, a o innych napisałam jakieś mini-eseje.

Ostatnio przeczytałam:

,,How I met your Batko" od mania2610 - wspominałam już kiedyś, że jestem betą Mani, więc wracam i wracam do jej opowieści, żeby pilnować czy nie ma błędów ;) ,,How I met your Batko" to historia osadzona w siedemnastym wieku, oddająca surowy i nieco dziki klimat kresów Rzeczpospolitej. Mamy uroczy i nietypowy wątek miłosny, który zaczyna się od... porwania, ale nie w celach molestowania. Główni bohaterowie, Iwan i Olga, są absolutnie cudowni i bardzo im się kibicuje, zwłaszcza, że w tle mamy pewną intrygę i plan zemsty. Jest tu też bardzo smutny i poruszający wątek straty dziecka.

,,Poskromić chłód" autorstwa jennhills - klimatyczna historia osadzona w świecie fantasy, gdzie naprawdę można poczuć ten tytułowy chłód. Mamy ciekawą i silną główną bohaterkę Siennę, a w ostatnim rozdziale na jaw wychodzą pewne tajemnice związane z jej umiejętnościami, które naprawdę intrygują i zmuszają do zastanowienia.

,,Kałuże" od gruszecka-- one shot będący fanfickiem do ,,Pod rosyjską gruszą" AnOld-FashionedGal . Urocza, nieco zabawna historia o miłości, która przychodzi niespodziewanie, rodzi się w bardzo codziennych warunkach i jest po prostu słodziutka.

,,High Priestress" autorstwa Blood-in-water - powieść historyczna osadzona na pogańskiej Litwie i opowiadająca historię kapłanki Biruty, która została żoną księcia Kiejstuta i matką późniejszego Wielkiego Księcia Witolda. Cudowna historia zakazanej miłości, która rodzi się bardzo naturalnie i nie jest krzywdząca dla bohaterki. Oprócz tego świetny klimat Litwy, dawnych wierzeń i obrzędów, oddawany pięknymi opisami autorki. Pojawia się też wątek konfliktu między pogańskimi Litwinami i Krzyżakami, który nie jest stereotypowy i oddaje sprawiedliwość każdej ze stron.

,,Naila z Latającej Doliny" od Tea-Amo - czytałam już inne prace tej autorki i chociaż klimaty Korei czy Japonii zdecydowanie nie są ,,moje", tak tutaj sam jej nick oraz polecenia innych skutecznie mnie zachęciły. Jestem dopiero na początku, ale przedstawiony świat jest naprawdę intrygujący i ma bardzo ciekawą mitologię, powiązaną ze smokami. Pojawia się też wiele tajemnic, min. dlaczego główna bohaterka nie może pokazywać twarzy. Z pewnością będę czytać dalej.

Ps. Przykład mojej błyskotliwej inteligencji:

Zamawiam sobie przez stronę Biblioteki Jagiellońskiej książki do pracy rocznej. Widzę jakąś z królem elfów w tytule i dochodzę do wniosku, że to będzie super opracowanie(moja praca ma opowiadać o relacjach elfów i ludzi w literaturze romantycznej).

I co się okazuje?

To jest powieść. Młodzieżówka. Chyba nawet paranormal romans.

I tak to przeczytam, bo nie po to ją niosłam, żeby stała na półce, ale jestem zła na siebie.

I żałuję, że pisanie pracy rocznej nie idzie mi tak szybko jak nowych rozdziałów.