Jak już wspomniałam, chciałabym powrócić do robienia tagów, a ostatnio znalazłam taki fajny. Polega on na dopasowaniu uczuć zawartych w rozmaitych reportażach do książek.

Tag wyszedł trochę krótki, ale też nie chciałam pisać kilka razy o tym samym.

Zapraszam do odpowiadania razem ze mną.

1. ZŁOŚĆ - książka, o której masz złą opinię

Zetknęłam się w życiu z różnymi książkami, które były słabe i źle mi się je czytało, więc podam książkę o której mam złą opinię nie tylko ze względu na styl i fabułę, ale też obraz świata jaki jest w niej przedstawiony. Jest to ,,Piekło-Niebo" Beaty Kępińskiej. Książka, która jest po pierwsze seksistowska i w której główna bohaterka nie ma prawa decydować o swoim życiu, edukacji swoich dzieci i miejscu zamieszkania, poglądach, a gdy spróbowała się zbuntować, została przedstawiona jako histeryczka, która nie poświęca się dla miłości. Do tego oczywiście jej partner miał prawo ją zdradzać z nudów, a ona gdy została zgwałcona, martwiła się, że ukochany już nie zechce jej ,,skalanej". Ta książka dzieje się w drugiej połowie XX wieku.

Po drugie, ta książka jest też rasistowska, chociaż akcja dzieje się w RPA i jest tam spora reprezentacja, ale każda grupa zostaje przedstawiona według najokropniejszych stereotypów, a bohater, który otwarcie głosi, że czarnoskórzy mieszkańcy Afryki są na niższym poziomie umysłowym niż biali, dostaje coś na kształt happy endu i w żaden sposób nie żałuje swojego postępowania. Może autorka nie miała na celu promować takich zachowań, ale z narracji w ogóle nie wynika, by takie poglądy były czymś złym.

Przepraszam, że się uniosłam, ale jak to czytałam i padały tego typu kwiatki, to naprawdę się wkurzałam i musiałam odkładać książkę, żeby się uspokoić.

2. STEREOTYP - książka do której byłeś uprzedzony, a która miała w sobie to "coś"

Taką książką ostatnio było ,,Jednak mnie kochaj" Laury Knedl. Otrzymałam ją w konkursie jako ,,książkę niespodziankę" i początkowo byłam średnio ucieszona, bo po opisie i recenzjach spodziewałam sie typowego erotyka z bad boyem. I miło się rozczarowałam, bo to raczej typowe New Adoult. Ostatnio coraz mniej czytam tego gatunku, ale ta powieść naprawdę mi się spodobała. Głowny bohater rzeczywiście był trochę bad boyem, ale dało sie go lubić i nie odwalał żadnych toksycznych akcji. Podobało mi się też, że relacja bohaterów rozwinęła się z przyjaźni, która też łatwa nie była. Nie jest to jakaś książka życia, ale na pewno przeczytam drugą część.

3. WSPOMNIENIE - książka, która znalazła miejsce w Twoim sercu

,,Wichrowe Wzgórza"... Ludzie, mi się ta książka kiedyś regularnie śniła!

4. NIESPRAWIEDLIWOŚĆ - bohater, którego losy potoczyły się nie tak, jak chciałeś

Mogłabym powtórzyć gadkę o Paulu, ale żeby się nie powtarzać, to polecę ze schematem - Syriusz Black. Uwielbiam go, jest to moja ukochana męska postać z HP, mój książkowy mąż. To on stał się namiastką rodziny dla Harry'ego i pomógł bohaterom stać się drużyną, wzruszyła mnie też jego przyjaźń z Lupinem. No i na nim zakończyła się główna linia rodu Blacków, co jest dość smutne :(

5. ROZCZAROWANIE - książka, której zakończenia się nie spodziewałeś (miałeś inne wyobrażenie)

Jeśli chodzi o takie negatywne rozczarowanie, to zdecydowanie potwierdzam, że ,,Czas miłości" to najgorsze zakończenie jakie czytałam. Natomiast żeby się nie powtarzać, podam książkę z poprzedniego tagu - ,,Poślubiona Borgii". Ja ogólnie nie jestem jakąś fanką historii Borgiów, nie pałam żądzą pochłaniania wiedzy na ich temat, ale jeśli chodzi o romans Sanchy i Cezara to naprawdę daje on dużo większe pole do popisu. Chyba nie jest potwierdzone, czy naprawdę byli kochankami, ale jeśli tak, to otaczająca ich otoczka jest bardzo romantyczna - Cezar na jakiś czas przed śmiercią zostawił Sanchy pod opieką swoich siostrzeńców, co świadczyło o tym, że do końca musieli zachować wobec siebie jakieś pozytywne uczucia. W książce w ogóle tego nie było, autorka wspomniała o tym fakcie w posłowiu, co pozbawiło powieść emocjonalonego zakończenia. No i Cezar i Sancha zmarli chyba w odstępie roku od siebie, co pewnie było czystym przypadkiem, ale też daje pole do popisu dla romantycznej historii.

6. SMUTEK - książka, która Cię wzruszyła

Zakończenie ,,Pana Wołodyjowskiego" wycisnęło mi tyle łez z oczu, że za drugim podejściem, nie przeczytałam dwóch ostatnich rozdziałów.

I wiem, że to zakończenie teoretycznie jest poprawne historycznie, bo pierwowzór Wołodyjowskiego też zginął w Kamieńcu, ale przez przypadek... Ale to był tylko pierwowzór z którym bohater Sienkiewicza nie ma za wiele wspólnego.

7. WALKA - bohater, który zmaga się sam ze sobą, ze swoimi słabościami

Taki typ bohatera występuje w większości książek fantastycznych, ale podam bohaterkę, która wzbudziła dość mieszane uczucia czyli tytułową Kirke z powieści Madeline Miller. W kilku recenzjach spotkałam się z opiniami, że jest ona słaba, chwiejna i nawet głupia. Z tym ostatnim nie mogę się zgodzić, a te dwie pierwsze cechy moim zdaniem czynią Kirke prawdziwą. Jest to postać bogini, która nie pasuje do swojego świata, która czuje się bliższa ludziom, ale prawie do samego końca brak jej odwagi i zdecydowania, żeby wystąpić przeciwko bogom, przeciw swojej rodzinie. Kirke cały czas się waha, zadręcza, ale też dorasta do tego, żeby samodzielnie podejmować decyzje. Dla mnie ta powieść jest apoteozą człowieczeństwa - pokazaniem, że właśnie kruchość i nieidealność ludzkiego życia jest tym, co czyni nas wyjątkowymi.

8. EMPATIA - bohater, którego rozumiesz/z którym znalazłbyś wspólny język

Bohaterką z którą pod niektórymi względami się utożsamiam jest Elena Greco z serii ,,Genialna Przyjaciółka" Eleny Ferrante. Nie utożsamiam się z nią ze względu na światopogląd czy podejście do życie, ale ze względu na ambicje. Elena jest dziewczyną z przedmieści, która wyjeżdża do większego miasta, bo chce zdobyć wykształcenie, chce poznawać świat, rozwijać się, napisać książkę. Chociaż co do samej teatralogii miałam chwilami mieszane uczucia, to łatwo mi było utożsamić się z Eleną, bo sama pochodzę ze wsi i z pełną świadomością wybrałam studia oddalone od domu z tego samego powodu, co Elena. Też mam poczucie, że chcę poznać coś nowego, móć więcej zobaczyć i zrobić. Pod tym względem na pewno dogadałabym się z Eleną.

Przepraszam za prywatę, ale pytanie do tego prowokowało.

9. SZCZĘŚCIE - książka, którą możesz nazwać wartościową

Bardzo wartościowe są dla mnie powieści obyczajowe Agathy Christie, zwłaszcza ,,Córeczka" znana też pod tytułem ,,Córka jest córką". To jak nazwa wskazuje, historia matki i córki, które od lat żyją same, ponieważ ojciec rodziny młodo zmarł. Łączy je silna więź, która jednak okazuje sie toksyczna, ponieważ córka jest bardzo zaborcza od matki, wymaga od niej by poświęcała dla niej całe swoje życie. Gdy kobieta ponownie się zakochuje i postanawia wyjść za mąż, przekonana, że jej dziecko jest na tyle dorosłe, by sobie z tym poradzić, Sara nie jest w stanie zaakceptować przyszłego ojczyma i swoimi intrygami doprowadza do rozstania. Teoretycznie Anna(jej matka) jej wybacza, ale w rzeczywistości czuje gorycz i złość, które sprawiają, że chociaż kobiety nadal mają bliskie kontakty, to nie potrafią się już wspierać i sobie pomagać. Historia naprawdę daje do myślenia, pokazuje toksyczne relacje, ale też więź między matką a dzieckiem, której nic nie jest w stanie zabić. I pokazuje, że jeśli się kogoś kocha, powinno się przede wszystkim dać mu wolność.

10. NOSTALGIA - książka do której tęsknisz/do której chciałbyś wrócić

Kilka dni temu skończyłam po raz drugi ostatni tom serii o Poldarkach i przyznam, że już tęsknię za tym światem i chciałabym tam wrócić. Za drugim razem saga ,,weszła" nawet lepiej, bo czułam się jeszcze bardziej przywiązana do bohaterów i kibicowałam im równie mocno, choć przecież wiedziałam, co się stanie. To są jedne z tych książek, które mogłabym czytać w kółko i rozkoszować się znajomymi fragmentami.

Ps. Dzisiaj jedna ciotka pomyliła mnie z moją siostrą... Tak, ona była przekonana, że mam jedenaście lat.