Hej, tu Skylerr! Od razu uprzedzam was, że nie jestem za dobra w te klocki, plus piszę wszytsko na gorąco. Osobiście uważam, że podziękowania nie powinny być idealne, a szczere.

Zacznijmy od tego, że dziękuję wam z całego serca. Gdyby nie wy, moi czytelnicy, to skończyłabym swoją pisarską przygodę po dwóch pierwszych rozdziałach. Wielokrotnie miałam myśl, aby rzucić pisanie, jednak nie chciałam was zawieść. Z perspektywy czasu wiem, że dobrze postąpiłam. Wciąż nie jestem wybitną pisarką i nie chcę nią być. Wystarczy, że moje opowiadania trafiają do was i razem ze mną możecie je przeżywać. Na początku nie wiedziałam co z tego wyniknie, ale dzisiaj nie żałuję tej decyzji.

Nie mogę uwierzyć, że to koniec Let's Love Life. Kończąc tą powieść czuję się jakbym zamknęła pewną erę w swoim życiu. Jednak cieszę się, że wszytsko potoczyło się w taki sposób, ponieważ mieliście pewien wgląd na to jak mentalnie dorastałam. Z każdym rozdziałem chciałam wam pokazać coraz więcej. Myślę, że chociaż to mi się udało. Widząc jak bardzo przeżywacie każdy rozdział sprawia to, że chcę pisać jeszcze więcej.

Zaczynając pisać nie chciałam, aby ta historia stała się kolejną wattpadową opowiastką. Chciałam zamieścić w niej jakieś przesłanie. Wybrałam temat życia, ponieważ chciałam pokazać, że nie zawsze musi być kolorowo. Starałam się rozwinąć wątek każdej z postaci, tak by każdy mógł odnaleźć tam siebie.

Mam nadzieję, że nie zabijecie mnie za zakończenie, ale wydawało mi się ono idealne. Bo jaki sens mogło mieć ich poznanie? Wychodzę z założenia, że nic nie dzieje się przez przypadek. Pisząc je czułam się zmieszana, ponieważ wiedziałam, że nie tego ode mnie oczekujecie. Przez długi czas szukałam jakiejś alternatywy, ale żadne inne zakończenie mi tutaj nie pasowało.

Przez ostatni miesiąc dostawałam też mase pytań typu Co będzie dalej? Więc już wam mówię, żeby nie było jakichkolwiek wątpliwości. Będzie druga część!

Let's Play With Life
Prolog już 8.04. o 20.00