Można by powiedzieć, że dzieli ich wszystko.

Wszystko jest jednak niczym, wobec tego, co ich łączy.

Jak wiele czasu minie, nim zrozumieją, że nie ma siły, która byłaby w stanie przezwyciężyć miłość? Jak długo będą czekać na siebie, nie wiedząc, że żaden czar nie jest silniejszy od tego, który związał ich serca? Jak wiele poświęcą, starając się zerwać więź, której zerwać się nie da?

Dlaczego miłość zwie się uczuciem? Przecież uczucie to z założenia coś ulotnego, nietrwałego, coś „na chwilę".

A miłość?

Miłość jest przecież zaprzeczeniem tych wszystkich słów. To wspaniała, trwała więź, łącząca dwie istoty w jedno.

Świat się zmienia, przemijają ery. Miłość jest jednak wieczna i niezmienna. Oraz niepokonana.

Nie można się bać wieczności. Nie wtedy, kiedy jest naszą przyszłością, przeszłością i przeznaczeniem. Trzeba mieć odwagę ją odrzucić, ale trzeba też mieć odwagę, by w niej trwać.

Co jednak jest tak naprawdę trudniejsze...?