01.02.2020

Micia,
przepraszam Ciebie za to co robiłam, gdy byłam dzieckiem. Nie byłam świadoma tego, że się boisz albo denerwujesz. Dla mnie najeżony ogon wyglądał śmiesznie, a ty w ten sposób wyrażałaś Swoją złość.
Mam wrażenie, że byłaś moja Kocią Mamą.
Przepraszam Ciebie za moich dziadków. Wiem, że przez nich masz traumę i depresję. Boisz się czułości, bo nauczyłaś się, że to tylko kłamstwa. Boisz się zaufać i rozumiem to.
Nie wiedziałam, że robili takie rzeczy. Babcia mi się zwierzyła iż żałuje tego każdego dnia.  W momencie robienia tego (lub zgadzania się na to) nie widywała innego wyjścia. Nie było ich stać na inne wyjście.
Naprawdę przepraszam. Gdybyś była człowiekiem to pewnie też moją starszą siostrą. Gdybyś choć na chwilę się w niego przeistoczyła, na kolanach bym Cię przepraszała.
Zawsze mnie lizałaś, gdy byłam smutna. Gdy nie mogłam zasnąć, przytulałaś się do mnie i uspakajałaś cichym mruczeniem.
Przepraszam i dziękuję za wszystko,

Daria ♡