30. 01. 2020

Śmierć,
kim właściwie jesteś? Piękną kobietą odzianą w czerń? Starcem trzymającym silną ręką kosę?
Dokąd prowadzisz? Niebo, Piekło, następne wcielenie?
Czy nasz emocje, charakter, sumienie? Czy są się ciebie uosobić, czy jesteś na tyle naturalna, że jest to niemożliwe?
Ja się ciebie nie obawiam. Nie chcę tylko patrzeć jak zabierasz przedwcześnie moich bliskich. Jednakże, jeśli to zrobisz, zaprowadź ich do miejsca pełnego szczęścia.  Nie wiem jakimi ludźmi (lub zwierzętami,  roślinami) byli wcześniej, ale sądzę, że na to zasługują. Nie pozwól im przy Tobie cierpieć.
Nie boję się Ciebie, a stracenia kontaktu z ukochanymi osobami. Powiedz, powiadom mnie wcześniej o swoim spotkaniu, żebym mogła przed przyjęciem Ciebie, pożegnać innych.
Na pewno się kiedyś zobaczymy,

Pozdrawiam,
Daria