Na ekranie wiadomość nieprzeczytana.

Przypominam postać rozszczepioną.

Już mnie smutkiem nie chlap.

Po prostu bądź.

Chociaż gdzieś się zagubiłaś.

Ja czekam na wiadomość jak głupi.

Ta cisza taka mdła.

Świat to już dzicz.

Może dlatego nigdzie nie wyjdę dziś.

Rolety zsunięte, a przecież świeci słońce.

Zastanawiam się, czy miłość to już tylko kicz.

Ona była piękna jak biel.

Tak łatwa do pobrudzenia.

Dzisiaj jest jak pustka nie do wypełnienia.

Ja patrzę już tylko w dal.

Nie wiem, gdzie podziała się ta baśń.

Zgubiłem kilka pięknych kart.

Żałuję tylko Ciebie.

Może w nocy pójdę szukać driad.

Byle nie dopadł mnie bies.

Mówią, tylko nie cierp.

Chociaż taki cierpki ten świat.

Idę w kierunku płaczących wierzb.

Rzeczywistość przewija się jak smutny slajd.

Mówią mi, tyle już nie bierz.

A to jakieś dziwne stany.

Choć wziąłem za dużo smutnych kropel.

Znów wpadłem w dryf.

Czekam, aż świat drgnie.