Kopenhaga to główna bohaterka "The little thief", a także narratorka. Na przestrzeni książki poznajemy jej losy, jak zmieniała się psychicznie oraz jakie miała relacje z postaciami z kanonu.
      Początkowo jej pseudonim brzmiał "Panama", a imię "Carmen". Później jednak zrezygnowałam z "Panamy", ponieważ uznałam, że "Kopenhaga" brzmi o wiele lepiej. Co do imienia, zmieniało się ono następująco:
"Carmen" —> "Ana" —> "Ibbie" —> "Cruz"
Nie chciałam, aby imię postaci było... "typowe", jeśli mogę to tak ująć. Nie oszukujmy się - "Carmen" oraz "Ana" są bardzo często używanymi imionami w fanowskich opowiadaniach o LCDP. "Ibbie" zaś wydało mi się po pewnym czasie zbyt "delikatne" jak na temperament bohaterki, więc zmieniłam je na "Cruz".
To co się nie zmieniło, to jej nazwisko, kiedy mieszkała z Rodrigo oraz Diego, mianowicie "Hernãndez".
      Wizerunek Kopenhagi jest reprezentowany przez młodą Natalie Portman. Nie zawsze jednak tak było. Pomimo, że na początku, owszem, Natalie Portman miała być "faceclaimem" dla Cruz, przez chwilę rozważałam takie opcje jak młoda Emma Watson czy też Dafne Keen. Ostatecznie wróciłam do Portman, co chyba na dobre wyszło.
      Cruz jest mieszanką charakterów kilku postaci fikcyjnych. Jej sarkastyczne poczucie humoru było inspirowane Tony'm Starkiem (filmy i komiksy Marvela) oraz Five'em Hargreevesem (serial "The Umbrella Academy"), zaś socjopatyczne wybuchy Oswaldem Cobblepotem (serial "Gotham"). Jest ciekawa niczym Nathan Drake (seria gier "Uncharted") i Lara Croft (seria gier "Tomb Raider") oraz zdeterminowana jak Ellie Williams (seria gier "The Last of Us"). W ten oto sposób powstała mieszanka wybuchowa będąca córką Berlina.
        Kopenhaga to postać będąca nastolatką. Podczas pierwszego napadu miała czternaście lat, w czasie drugiego szesnaście, zaś w ostatnim rozdziale ma już dziewiętnaście (w końcu minęły trzy lata). Dlaczego zdecydowałam się na bohaterkę o wiele młodszą od reszty? Zacznijmy od tego, że bardzo lubię koncept "młodej postaci wśród dorosłych". Poprzez bohaterkę będącą w takim wieku chciałam ukazać, że "dzieciak" też by sobie poradził w sytuacjach ekstremalnych (że tak to ujmę). Poza tym, historia jest wtedy o wiele ciekawsza. Mamy do czynienia z bohaterką w okresie dojrzewania, u której często zachodzą wahania nastroju. Widzimy jak zmienia się jej podejście do różnych spraw. Jak dorasta z biegiem czasu. Nie tylko fizycznie, ale także mentalnie.