THREE

Chłopiec nie miał wrócić nigdy.

Jednak ten milczący mężczyzna nie był tym chłopcem, który odszedł.

Dotknięty stratą, bólem, szaleństwem powrócił do domu.

I nie wiedziała jak bardzo zanim tęskniła. Myślała o nim na przestrzeni pustych lat. Kochała go bardziej niż Oriona, bardziej od Regulusa. Nie odwiedziła grobu męża ani razu. Regulus, jej mały Regulus wspominany tylko w dniu swoich urodzin, jednak Syriusz siedział w jej pamięci dobre lata. Szumowina, hańba jej martwego łona... Ale poszła do jego sypialni i zanosiła się płaczem tak silnym, że roznosiły się po komnatach, gdy nikt nie widział. 

Kochający Potterów ponad własną matką został z niczym. 

Zdrajca krwi i szlama zamordowani a on miał teraz tylko ją, ją i ją. 

─ ZABIŁEŚ MI SYNA, TY ZDRAJCO RODZINY, CHOLERNY PSIE! ─ wrzeszczała, pluła śliną jak trucizną. Uderzała pięściami w ściany swojego portretu. Ale chłopiec milczał, patrząc na ziemię. Wybałuszyła dziko oczy. On nigdy nie milczał. Był inny. Co zrobili z moim dzieckiem, Orionie? ─  Spójrz na mnie! ─ zagrzmiała. ─ Spójrz, co zrobiłeś ze swoją rodziną, nędzny, nędzny! ─ skrzeczała.

─ Moja matulo ─ odpowiedział, podnosząc spojrzenie szarych i nudnych oczu na nią. 

Miał w oczach obłęd, czysty głód mordu.