⋘ ──── ∗ ⋅◈⋅ ∗ ──── ⋙

— Nadal cię to boli, prawda? — zapytał Keith pijąc herbatę u przyjaciela. W domu nie miał nikogo, dlatego większość czasu spędzał razem z Shiro. Mieszkał tutaj w dzieciństwie, a jedynym dzieckiem w podobnym wieku był właśnie Shirogane. Nic dziwnego, że widział w nim jedynego prawdziwego przyjaciela. Widział również jak mocno cierpiał i nie potrafił mu w jakikolwiek sposób pomóc.

— To moja wina.

— Shiro, ale nie mogłeś tego przewidzieć. Nikt nie mógł. Musimy teraz czekać aż się wybudzi — powiedział chłopak. Widział wcześniej jak się kłócili, ale większość osób mogło powstrzymać Pidge od ucieczki. Dokładnie te same osoby żałowały, że nie zrobiły tego samego.

— Nie widziałeś jej. Ona zawsze ma radosne oczy, a te były wręcz przerażone. Kompletnie mnie nie rozpoznała — przełknął ślinę — po tym wszystkim co razem przeżyliśmy. To jest tylko moja wina.

— Powinieneś iść spać. Nie spałeś już od dobrych trzech dni, a marniejesz w oczach. Jeśli chcesz, aby twoja ukochana zobaczyła cię takim to chyba jednak będzie wolała być z trupem niż z tobą — oczy Shiro natychmiast spojrzał na przyjaciela, a cała twarz pokryła się czerwienią.

— O-o czym ty mówisz? Jaka ukochana? — spróbował powiedzieć bardzo pewnym siebie głosem, ale zamiast tego jego głos bardzo drżał. Dopiero teraz zdał sobie sprawę, że faktycznie ich bliska relacja mogła być widoczna dla innych ludzi. Jeśli szukałeś Katie dzwoniłeś do Shiro, jeśli szukałeś Shiro dzwoniłeś do Katie. Cały czas spędzali razem nie tylko się ucząc, ale często grając w gry, albo starając się gotować

— Nie udawaj debila. Za każdym razem jak do Pidge podchodził obcy chłopak pożerałeś go wzrokiem, a jak do ciebie jakakolwiek dziewczyna to ona ją zjadała na przystawkę. Nawet mamy specjalną grupę na facebooku, aby was obgadywać. Doskonale wiedziałem co planowała dla mnie i Lance'a, ale dokładnie to samo zaplanowaliśmy dla Was. Wiesz, że nawet zrobiliśmy głosowanie jakie imiona będą miały wasze dzieci?

To wszystko było kompletnie nie tak.

⋘ ──── ∗ ⋅◈⋅ ∗ ──── ⋙