Ważna notka pod *bardzo* krótkim rozdziale.

P.O.V Martina

Nie wiem, czy uda nam się tutaj wytrzymać dłużej niż 4-5 dni. Jesteśmy słabi. 

- Jestem głodna - do mojego boku przytuliła się Oliwia.

- Wiem, ja też 

Jack cały czas siedzi przy drzwiach od prosiaczka. Co on zakochał się w nim czy co?

- Myślisz, że stąd wyjdziemy? - spytała się mnie.

- Musimy w to wierzyć.

Czarno-biały klaun podszedł do nas. Na jego twarzy malował się chytry uśmieszek.

- Ma któraś z was coś metalowego? - spytał. Nie odpowiadałam, bo wiedziałam, że nic mnie mam. Za to Oliwia z głowy, a dokładniej włosów wyjęła spinkę. Chwyciłam ją zanim dała ją Jackoowi.

 - Do czego ci to?

- Chcesz stąd uciec? Chyba nie wyskoczysz przez okno, nawet jeżeli to nie uda ci się to, bo to nie jest zwykła szyba, to chyba w ogóle nie jest szyba.....

****
Sory, ale nie mam weny na tą książkę, muszę obejrzeć jeszcze raz Outlast'a i wszystko sobie przemyśleć. Więc zawieszam tą książkę :( do odwołania.