Mała, na oko dziewięcioletnia hobbitka spacerowała po Hobbitonie. Nie mieszkała tutaj, przyjechała tu z rodziną by odwiedzić swoich krewnych. Ciekawie rozglądała się po uliczkach tego spokojnego miasteczka, zastanawiając się jak to jest mieszkać w norce. Ona sama mieszkała w nowoczesnej, niskiej chacie wraz z rodzicami i rodzeństwem.

Szła długą alejką i już miała zawracać, gdy zobaczyła norkę. Nie byle jaką, tylko sam Pagórek Bungo Bagginsa! Stanęła przed furtką i przyglądała się idealnie okrągłym drzwiom i oknom, podziwiała piękne kwiaty rosnące przy ogrodzeniu. Z rozdziawioną buzią gapiła się na drzewo zasadzone na Pagórku.

Przed domkiem, na ławie siedział na oko dwudziestopięcioletni hobbit i czytał jakąś książkę. Po chwili podniósł wzrok i zauważył hobbitkę wpatrzoną w jego norę. Wstał podszedł do furtki.

–Witaj, dziewczynko, jak się nazywasz?– spytał Bilbo.
–Lobelia. Lobelia Bracegirdle. Masz bardzo ładny dom– cicho powiedziała.
–Jeżeli chcesz, to mogę co go pokazać od wewnątrz– zaproponował hobbit.
–Tak, jak najbardziej!– nieśmiałość całkowicie ją opuściła.

Gdy żegnała się z Bilbem, w głowie krążyła jej tylko jedna myśl. MUSI mieć ten Pagórek. Nieważne kiedy, nieważne w jaki sposób. Jej domem zostanie norka w Hobbitonie.

***

Osiemdziesiąt osiem lat później

Stara Lobelia Sackville–Baggins czuła się tak lekko, jak za młodych lat. Podskakiwała na podwórku przed Pagórkiem, trzymając w ręce zwój papieru oraz klucz.

–Mój, nareszcie mój! Przez tyle lat czekałam, a teraz mam Pagórek na własność! Lotho, czy ty to słyszysz? Teraz ten głupi dziwak Frodo pójdzie sobie gdzie ziele fajkowe rośnie, a ja nareszcie będę miała swój Pagórek!

_____
Witajcie, to mój pierwszy one-shot, więc napiszcie mi o ewentualnych niespójnościach i niedopowiedzeniach, byłabym wdzięczna.
I jeszcze jedno– rozdziaU pisany na telefonie, więc jeżeli ktoś zauważy jakieś błędy, niech pisze.
Księżniczka Madelyn Altman (kto czyta Zwiadowców, ten zrozumie)