Autorem "Hetalia" jest Hidekazu Himaruya.

Ta część została zainspirowana książką "Talksy Hetalia" autorstwa Hita_Kun.
A dokładnie część XIX.
I zapraszam was do zobaczenia i polubienia tego pięknego dzieła.

************************************

*Perspektywa Feliksa.*

- IVAN! - krzyknąłem na Ivana który próbuje schować martwe ciało.
- Да? - powiedział Ivan z miną niewiniątka.
- Mogę wiedzieć kim była ta osoba? - zapytałem się jego.
- Нет. - odpowiedział mi Ivan.
- A dlaczego? - ponowie zapytałem się jego.
- Bo tej osoby nie lubiłem i... . - zaczął mówić Ivan jakby próbując coś zataić.
- I? - spytałem aby kontynuował.
- Obrażał Ciebie i twoje ulubione paluszki. - odpowiedział Ivan.
- Ale Ivan ja chcę wiedzieć kim była ta osoba zanim stał lub stała się martwa i to w naszym salonie. - powiedziałem jemu.
- Może nie zaglądaj do innych pomieszczeń... . - powiedział Ivan pod nosem.
- Co tam powiedziałeś Ivan? - zapytałem słysząc mamroty Ivana.
- Nic, nic Feliks. - powiedział Ivan.
- Aby na pewno? - ponowie zapytałem się jego aby się upewnić.
- Ty wiesz jak ja Ciebie kocham. - powiedział Ivan unikając pytania.
- Ja Ciebie też, a teraz masz powiedzieć kim jest ta osoba jak nie to masz pozbyć się ciała i śpisz w salonie. - powiedziałem Ivanowi.
- *Mamrocze coś z niezrozumiałego.* - ponowny mamrot Ivana.
- Więc? Kim jest ta osoba? - zapytałem się jego.
- Jest to... . - zaczął mówić Ivan, ale coś zobaczył.
- Ivan masz mi to powiedzieć. - powiedziałem czekając na prawdę z jego ust.
- Ни за какие сокровища России-матушки я вам не скажу, кем был этот человек до того, как она умерла от... . МОИ ПОДСОЛНУХИ! - powiedział Ivan widząc zniszczone słoneczniki, które bardzo kocha.
- Słoneczniki. Słoneczniki. A nasz dywan? Wiesz jak będzie trudno usunąć te plamy z dywanu? - powiedziałem Ivanowi który poszedł do "Ukochanych słoneczników". - Mu tylko słoneczniki w głowie jak mamy martwe ciało mi nieznanej osoby albo znanej, ale Ivan nie chce mi powiedzieć kto to jest. Słoneczniki ważniejsze od trupa w salonie.
- Мои бедные мальчики. Послушай, Феликс, как кто-то мог уничтожить мои подсолнухи? - powiedział Ivan trzymając w rękach kilka zniszczonych słoneczników.
- No nie wiem Ivan. - powiedziałem jemu będąc zazdrosnym o to, że daje teraz więcej uwagi słonecznikom.
- I tak Ciebie kocham Feliks. - powiedziała Ivan odkładając słoneczniki do wazonu, a mnie zabiera do naszej sypialni.
- IVAN A TRUP?! - krzyknąłem na niego.
- Jutro posprzątam. - powiedział Ivan.
- Trzymam za słowo bo jak nie to Warszawa stanie się stolicą Rosji. - powiedziałem Ivanowi.
- Że co? - powiedział Ivan do mnie zamykając drzwi do naszej sypialni.

************************************

Tłumacz:

- Да? - Tak?,
- Нет. - Nie.,
- Ни за какие сокровища России-матушки я вам не скажу, кем был этот человек до того, как она умерла от.... МОИ ПОДСОЛНУХИ! - Za żadne skarby Matki Rosji nie powiem Ci kim była ta osoba zanim umarła od... . MOJE SŁONECZNIKI!,
- Мои бедные мальчики. Послушай, Феликс, как кто-то мог уничтожить мои подсолнухи? - Moje biedulki. Popatrz Feliks jak ktoś mógł zniszczyć moje słoneczniki?,

************************************

Wow... .
Dawno nie miałam takiej weny jak przy tej części.
A piszę ją tak około 3/4 dni.
Po takim wielkim czasie nie pisania dla mnie.
Chyba na prawdę będę wracać do was z aktywnością.
Tak po mału.
Ale na prawdę polecam wam zobaczyć te piękne dzieło u Hita_Kun.
Więc... .
Oczekujcie następnej części.
Do zobaczenia.
Papa.