Na początek powiem że jest mi naprawdę ciężko pisząc to ale czuję że nie mogę tego dalej trzymać w sobie więc jeżeli po przeczytaniu tego będziecie mieli jakieś porady możecie śmiało pisać <3

Może być tu bardzo dużo błędów ortograficznych jak i gramatycznych

Jeśli ktoś jest delikatny nie radzę tego czytać ale to tylko i wyłącznie wasza decyzja

Chciałabym żebyście pisali coś w trakcie bo chciałabym znać waszą reakcję

Zaczęłam to pisać 02.08.2024 i nie wiem kiedy to wstawię

Nie chcę żebyście odbierali to jako to że chcę uwagi bo to nie o to w tym chodzi

Publikuję to również dlatego że obiecałam to kiedyś pewnej osobie jaką jest @_-lukrecja-_ (i tak się pewnie nie oznaczy)

874 słowa

Miłego czytania ^^

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zacznijmy od tego że gdy miałam niecałe 2 lata mój ojciec zdradził moją mamę i się wyprowadził zostawiając nas same

Gdy miałam około 7 lat matka zaczęła mnie bić przez szkołę której na początku totalnie nie ogarniałam

Już wtedy straciłam jakiekolwiek chęci do życia ale w tym wieku nie wiedziałam czym jest samobójstwo

Około 3 klasy uczyłam się bardzo dobrze więc przemoc w domu się "skończyła" a przynajmniej tak myślałam

Gdy zaczęła się 4 klasa była to dla mnie bardzo duża zmiana bo wcześniej nie musiałam się bardzo przykładać do nauki a i tak dostawałam świetne oceny

Gdy dostałam pierwszą jedynkę w domu myślałam że jest jak w piekle

Do szkoły codziennie już w wieku 10 lat musiałam robić "niewidoczny" makijaż aby zakryć siniaki i rany a raz nawet podbite oko

Wtedy zaczęła się moja przygoda z żyletką

Do 6 klasy ogarniałam szkołę lepiej niż własne życie ale 7 klasa mnie zniszczyła

Zaczęłam zarywać noce już w 4 klasie ale w 7 spałam około 2/3 razy w tygodniu

Do tego mimo że byłam bardzo chuda niektórzy wyzywali mnie od grubych bez powodu

Wtedy zaczęła się moja pierwsza choroba psychiczna jaką była anoreksja

Zaczęłam jeść raz dziennie a czasem w ogóle a w nocy ćwiczyłam tak bardzo że raz zemdlałam z przemęczenia

No niby działało bo z 50 kg spadłam na 35 ale czułam się cały dzień wykończona

W 8 klasie zaczęła się moja druga choroba psychiczna

Tym razem ptsd

Prawie codziennie gdy nie robiłam niczego przed oczami pojawiał mi się obraz mojej mamy z przerażającymi oczami

Takimi jak gdy pierwszy raz mnie pobiła

W pewny dzień pokłóciliśmy się bardzo mocno

Miałam pełno siniaków

Stwierdziłam że już nie mam ani jednego procenta pozytywnej energii w sobie

W pokoju miałam swoją szafkę o której nikt nie wiedział

Były w niej bandaże, żyletka itp.

Były tam też leki przeciwbólowe

Wzięłam je i popełniłam "próbę samobójczą"

Znalazła mnie matka po około godzinie gdy leżałam na podłodze

Zawiozła mnie do szpitala ale nawet nie została tam ze mną tylko podpisała jakieś tam zgody na leczenie i pojechała z powrotem do domu

Gdy się obudziłam zmusili mnie do powiedzenia co się stało i później wysłali mnie do psychiatryka

Niby nie było tam tak źle

Codziennie to samo:

Wstawianie, jedzenie, wizyta u psychologa, jedzenie, odpoczynek, jedzenie i spanie

Tak na prawdę czułam się tam momentami lepiej niż w domu

Po tygodniu niby mi się "polepszyło" i ponieważ był to tylko okres próbny wypuścili mnie

Czas minął bardzo szybko a oznaczało to egzamin ósmoklasisty którego bałam się bardzo mocno

Zdałam najlepiej z klasy przez co trafiłam na "ścianę absolwentów" z czego się ani trochę nie cieszyłam bo nie chciałam żeby ktoś oglądał moją twarz

Ale tak naprawdę nie miałam wyboru

Pytali mnie przez maila czy dostają moje pozwolenie na umieszczenie mojego zdjęcia na ścianie ale wiedziałam że gdybym odpowiedziała "nie" prawdopodobnie matka by mnie zabiła

Pierwsza klasa liceum to był ma początku jeden z lepszych okresów

Oceny miałam bardzo dobre, stałam się nawet popularna w szkole

Wszystko udawało się bardzo dobrze

Aż za dobrze

Pod koniec roku szkolnego zaczęli mnie wyzywać przez to że nie wyglądam na swój wiek

Bo szczerze mówiąc ile lat byście mi dali z wyglądu?

Raczej nie więcej niż 13

Czasem mnie nawet bili

Przetrwałam za dużo w życiu żeby ugiąć się na takim czymś

Po czasie gdy zauważyli że mnie to nie rusza przestali

Zakończenie roku szkolnego

Najlepsze świadectwo z klasy

Nie ruszało mnie to już

W jeden dzień wakacji dowiedziałam się że wszyscy moi "przyjaciele" przyjaźnili się ze mną tylko dla popularności a wyznali mi to bo moja "popularność" upadła gdy zaczęło się wyzywanie

Jedna z tych osób wiedziała ZA dużo o moim życiu

Więc wszyscy się dowiedzieli

Teraz mogłabym się założyć że cała szkoła jak nie miejscowość wie o wszystkim

Byłam załamana

Później okazało się że mam bliźniaka co mnie bardzo zdziwiło

I teraz jesteśmy w czasie teraźniejszym

Dodam teraz rzeczy których wcześniej nie napisałam

Ataki paniki mam częściej niż kiedykolwiek

Blizny i nowe rany utrzymują się na nadgarstkach

Anoreksja się utrzymała do dzisiaj ale robię postępy bo 35 kg które miałam w 7 klasie skończyło się na 43 które mam teraz

Matka zmuszała mnie do sesji zdjęciowych od dawna ponieważ mówiła że "zostanę modelką"

Podejrzewam u siebie depresję ale boję się prawdy więc nie idę tego sprawdzić (update z października: mam tą depresję -_-)

Wiem że może się to wydawać nieprawdziwe ale nic nie poradzę jeśli mi nie wierzycie

I w sumie nie wiem co mogłabym jeszcze dodać

Miejsce na jakiekolwiek rady ---->

Myślę że jedyne co mogę jeszcze dodać to miłego dnia/nocy <3