-Więc jak będzie? Zgodzisz się?

-Chyba zwariowałeś! W życiu się nie zgodzę! A teraz chcę wrócić do domu.

-Ależ oczywiście - uśmiechnął się. W mgnieniu oka znaleźliśmy się pod moim domem. - Pamiętaj, że moja propozycja jest aktualna - puścił mi oczko i zniknął.

Jak tylko weszłam do domu, mama zamknęła mnie w uścisku.

***

Szukałem jej już wszędzie. Domyślałem się kto może stać za tym tajemniczym zniknięciem.

-Amon.

-Witaj - jak zwykle się głupio uśmiechał. - Co cię do mnie sprowadza?

-Nic ważnego. Co u ciebie słychać?

-To co zwykle. Za to ty chyba upodobałeś sobie ludzką formę.

Zmieniłem się z powrotem w demona.

-Tak lepiej?

-Ta forma bardziej do ciebie pasuje Zalgo.

-Nie mów tak, jakbyś mnie znał.

-Oczywiście.

-Zapytam wprost, gdzie jest Raven?

-Nie ma jej tu. Wyszła.

-Jak to wyszła?

-No normalnie. Oprowadziłem ją i złożyłem pewną propozycję. Nie zgodziła się, więc odstawiłem ją do domu.

Krew zaczęła się we mnie gotować, gdy to powiedział.

-Masz zostawić ją w spokoju.

-Oczywiście.

Zmierzyłem go morderczym wzrokiem. Wiedziałem, że nic sobie z tego nie zrobi, dalej będzie kombinował.

Wrociłem na ziemię. Raven siedziała u siebie w pokoju.

-Wiesz, że jakiś twój kumpel z piekła chciał mi zaproponować pewien układ?

-Wiem. Jaki?

-Chciał żebym oddała mu swoją moc. Nie zgodziłam się.

-I dobrze. Musisz teraz na siebie bardziej uważać. Może i wydawał się miły, ale do takowych nie należy.

-Domyśliłam się. Rozumiem, że będziesz mnie teraz pilnował, tak?

-Raczej nie mam wyjścia - uśmiechnąłem się. - Będę spać razem z tobą.

-Że co proszę?

-Spokojnie - zaśmiałem się po czym zmieniłem się w czarnego kota.

-I możesz zostać w takiej formie już na zawsze - powiedziała głaszcząc mnie po głowie.

***

Będzie ciężko go teraz od niej odciągnąć, ale coś wymyślę. Jeśli sama nie chce mi oddać swojej mocy, to sam sobie ją zabiorę. Nie potrzebuję specjalnego pozwolenia od niej.