Aby jak najlepiej wcielić się w kulturę japońską, warto na początku zapoznać się z podstawami języka japońskiego, który odegra ogromną rolę w dalszych częściach tego poradnika. Dlatego dziś porozmawiamy sobie o japońskim alfabecie.

Jak większość z was zapewne wie, alfabet japoński składa się z trzech części.
Są to:

Hiragana (平仮名; ひらがな),
Katakana (かたかな,カタカナ,片仮名)
Kanji (漢字).

Podczas nauki języka japońskiego, możemy zauważyć, że opisane znakami słowa są również zapisane łacińską transkrypcją, czyli znakami, którymi posługujemy się my (Europejczycy, Amerykanie, Australijczycy, nie wiem jednak jak to wygląda w przypadku Afrykańczyków).
Taki system pisowni określany jest jako
Romaji (ローマ字).

Naukę języka japońskiego, powinno się zacząć od Hiragany. Jest ona fundamentem pisma japońskiego i tak zwanym sylabariuszem, czyli zbiorem sylab,
z których budujemy wyrazy.
W skład hiragany wchodzi
46 podstawowych znaków oraz dodatkowe ich kombinacje.

Ciekawostką może być fakt, że początkowo Hiragana została stworzona dla kobiet do zapisu dźwięków japońskich, stąd też inna nazwa tego systemu zapisu to
onnade (女手), czyli pismo kobiece, jednak dziś Hiragana służy głównie do zapisu słów japońskich.

Hiraganę używamy również do:

• Morfemów gramatycznych

• Zapisywania japońskich słów, które nie mają własnych kanji, albo które są używane na tyle rzadko, że ich kanji jest nieznane przeciętnemu Japończykowi.

• Czasem używana zamiast kanji - głównie w materiałach przeznaczonych dla dzieci i obcokrajowców

• Małe znaki hiragany nad znakami kanji (tzw. furigana ふりがな) używane są do zapisu ich wymowy. Łączymy je głównie z rzadziej używanymi znakami kanji

• Okurigana 送り仮名, czyli (zazwyczaj) odmiennych końcówek japońskich słów

Na temat hiragany mogłabym jeszcze sporo napisać, ale raz, że sama nie jestem mega obeznana z językiem japońskim, to jeszcze jak już wspominałam, tutaj przybliżam jedynie podstawy językowe.

Czas na drugi system pisemny alfabetu japońskiego, czyli katakanę. Jest to pismo, które powstało z uproszczenia niektórych znaków Kanji, czyli chińskich znaków.
W dawnych czasach katakana używana była głównie przez mężczyzn.

Obecnie katakana używana jest przeważnie do:

• Nazw własnych, szczególnie pochodzenia obcego. Nazwy japońskie mają często własne kanji, a jeśli nie mają używa się raczej hiraganę.

• Zapożyczeń z języków zachodnich. Kilka bardzo starych zapożyczeń - z portugalskiego i holenderskiego - uzyskało własne kanji. Przykładem może być "biiru" czyli piwo, które ma kanji
麦酒. Nawet one jednak są dziś zapisywane raczej katakaną (ビール). Zapożyczenia z języka chińskiego zwykle zapisuje się odpowiednim znakiem chińskim.

• Wyrazów dźwiękonaśladowczych

Ostatni system pisemny japońskiego alfabetu to Kanji. Są to znaki ideograficzne pochodzące z języka chińskiego i do pewnego stopnia odczytuje się je tak samo, aczkolwiek występują też pomiędzy nimi różnice. Pierwsze znaki dotarły do Japonii poprzez Koreę na początku IV wieku.
W języku japońskim występują 48902 kanji. Ze względu jednak na tak wielką ich ilość, nie są w pełni stosowane przez Japończyków.

Kanji używane jest przede wszystkim do opisywania rzeczowników, rdzeni przymiotników oraz przysłówek w języku japońskim. Chociaż trzeba uważać, bo nawet tutaj zdarzają się wyjątki.

W dawnych czasach jednak znaki kanji używane były głównie do wypełniania dokumentów oraz służyły poniekąd jako forma komunikacji międzynarodowej, głównie między Chinami, Japonią i Koreą.

___________________________________________

Ohayo!

Oto małe wprowadzenie do języka japońskiego! Oczywiście alfabet japoński to temat bardzo złożony i osobom początkującym jednak łatwo będzie się w tym wszystkim pogłubić, a w konsekwencji nawet zniechęcić do nauki, dlatego wszystko na spokojne stopniopniowo będziemy wdrażać, bo nie ilość jest najważniejsza, a sama efektywność.

Jestem jednak ciekawa, czy opisane zastało tutaj coś, co was zaskoczyło lub czy taki sposób opisywania jest dla was zrozumiały i przede wszystkim wygodny?

Sayonara! 🇯🇵🖤