- Gdzie ja jestem?! – dookoła mnie była czarna przestrzeń. – Halo?!

Ogarnął mnie niepokój. Po chwili usłyszałam kroki. Zaczęłam biec.

- Pomocy!! – krzyczałam, nie wiem sama czemu.

Kroki ucichły, jednakże ja dalej biegłam.

Słyszałam teraz jedynie wołanie: „Kitty, Kitty".

Nagle poczułam, że dotyka mnie jakaś ręka.

Zaczęłam wrzeszczeć.

- Kitty!! –zobaczyłam stojącą przede mną Ivy.

Ogarnęłam właśnie, że to co przed chwilą się działo to tylko sen, a ja właśnie się obudziłam.

- Która godzina? – zapytałam się Ivy.

- 10.21 – odparła.

- Tak długo spałam?! – zdziwiłam się, ponieważ zwykle budzę się przed 8.00, gdy jeszcze dużo osób z Teamu nie myśli nawet o wstaniu.

- Ja wiem czy to długo? 10.00 to dosyć wczesna godzina. Ale nieważne. Wszyscy już wstali. Dzisiaj przecież mieliśmy ozdobić nasz dom świątecznymi ozdobami. Będziemy ubierać choinkę. Nie pamiętasz?

- No tak! Zapomniałam! Muszę ozdobić swój pokój. – mówiłam.

- I cały dom. – poprawiła mnie Ivy.

- A gdzie są pozostali Teamowicze?

- Sue i Ash poszły po ozdoby. Bradu „pożyczył" od sOmSiAdA piłę i poszedł z Kroerem do lasu ściąć nielegalnie jakąś sosnę, świerk czy coś. Mais, Eniek, Jiren i Lusia są w salonie. Daniel (czapka Kali) przypadkiem wystrzelił się w kosmos, więc Kali poleciała za nim. A reszta to nie wiem gdzie jest.

- A wiesz kiedy przyjedzie Ita?

- Nie, jeszcze nic nie wiadomo, ale myślę, że już będzie tu za kilka dni.

Otóż Ita w listopadzie wyjechała do Włoch, do jakiejś szkoły czy coś. Ma niedługo tu wrócić na święta.

(tak, wzięłam to z książki Rudej, ale w przeciwieństwie do jej książki tu Team nie będzie miał 19-20 lat).

- Tęsknię trochę za nią. – odparłam. – To ona tak w sumie dowodziła Teamem i w ogóle...

- Wszyscy nim przecież dowodzimy. Ale spoko, nie martw się, Ita może już nawet przyjedzie w tym tygodniu. Ok, a teraz pójdę na śniadanie, a ty się przebieraj. – i Ivy wyszła.

Wyjrzałam przez okno.

- Wow! – krzyknęłam.

W nocy spadło duuuuuużooooo śniegu. W sumie śnieg był już tu od początku grudnia, ale teraz spadło go więcej niż zwykle. W sumie to są moje pierwsze święta w Brawl City, więc pewnie tutaj taki śnieg to zimowa coroczna tradycja.

Ludzie na ulicach spieszyli się do pracy lub do sklepów by pokupować rzeczy na święta. Cóż, w końcu za półtora tygodnia jest Wigilia. Niby jeszcze dużo a niby mało czasu.

Zaczęłam się ubierać. Chciałam wyjść na dwór i nacieszyć się śniegiem.

- Te święta muszą być udane. Inne takie nie były. Więc te będą wyjątkowe! – myślałam. – Oby...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

To był właśnie pierwszy rozdział. Może nie wyszedł najlepiej, ale walić

Ogólnie ta książka będzie trochę związana z backstory Kitty. Jednak nawet jeżeli ktoś jego nie czytał, to chyba ta książka będzie dla niego zrozumiała

Do widzenia Koteły czy kim tam chcecie być