[Pov Bakugo]
(Dwudziesty czerwca, poniedziałek)

-Nghhh... Ah! Ku-kurwa! Deku!

-Kacchan...

-Mhhhm!- Jęczałem i mruczałem coraz to głośniej, gdy Izuku poruszał się we mnie ciągle przyśpieszajac, a ja byłem coraz bliższy spełnieniu.

-Katsuś... Jesteś taki uroczy...- Wyszeptał mi do ucha, ponownie zjeżdżając dotykiem na moje plecy.

Zaczął znów pozostawiać ślady na mojej szyi i ramionach, lekki dreszcz przeze mnie przechodził, za każdym razem, gdy przejeżdżał językiem po oznaczeniu, jednak to mi nie przeszkadzało, a nawet zajebiście podobało.

-De-deku... Do-dochodzę...- Wydukałem ledwie, będąc cały zasapany. W odpowiedzi od mojego partnera dostałem jedynie ciche "Ja też" po czym dosłownie poczułem w sobie jak blisko był, mówiąc te słowa.

-Kocham cię Kacchan... Jesteś tylko mój.

-Już od dziewięciu lat.- Przyznałem z cichym śmiechem niedowierzenia. Odwróciłem się przodem do niego, gdy ten tylko opadł na łóżku tuż obok mnie.- Nie chce mi się zmieniać partnera wiesz?

-Ja ci zaraz dam "Nie chce mi się"- Warknął rzekomo zdenerwowany, by po chwili tak samo jak ja się zaśmiać.

-Deku..?

-Tak skarbie?

-Cieszysz się, że już jutro cała reszta stada wprowadza się na nasze tereny? W końcu będzie tu życie. - Przyznałem, szczerze będąc przygnębiony faktem, że na tak dużym terenie jest tylko nasza dwójka.

-Najbardziej cieszy mnie fakt, że już dzieciaki będą tu latać.- Powiedział podekscytowany a mi się dopiero przypomniało.

-Ty kurwa faktycznie... Zapomniałem, że żaba z ptakiem mają córkę z resztą tak jak to, że Denki niedługo rodzi... Nie licząc Kirishimy, który mi się już chwalił, że Mina znów w ciąży.

-Serio? Czemu ja nie wiem! Halo!

-Bo chcą to ogłosić na kolacji, gdy będziemy świętować, zamieszkanie stada tutaj... Tak przy wszystkich czy coś.- Bąknąłem, czując jak senny zaczynam się robić.

-Ah... jeszcze zorganizować te nasze spotkanie. W końcu robimy je w piątek co nie?

-Tak. Za równe pięć dni...- Potwierdziłem, jednocześnie bardziej wtulając się w jego klatkę piersiową.- A teraz... chcę spać...

-To dobranoc słońce.

-Yhm... dobranoc imbecylu...

******
(Dwudziestypierwszy czerwca, wtorek)

-Bakugo!!! Usłyszałem niemiłosiernie głośny krzyk zjebanego Kirishimy i Yuriko. A gdy tylko wyjrzałem przez okno, także zobaczyłem ich przed bramą.

Kirishima trzymając na ramionach dwuletniego syna, który machał do mnie. Reji łudząco wyglądem przypominał matkę. Tak samo różowa skóra i tego samego koloru falowane włosy i dojebane rogi. Jedynym różniącym ich faktem była kuźwa płeć i jego czerwone oczy.

-Czego się drzecie?!- Zawołałem równie głośno, by na pewno mnie usłyszeli.- Klucze przecież do cholery jasnej macie!..

-Katsuki-kun! Chcemy się spotkać. Chodź tu a nie!- Tym razem zawołała Yuriko.

-Wujku! Chodź!- Krzyknął także młody.

Natomiast słuchawki oraz landryna załamane opierały się o czarne auto, które należało do rekina.

Powoli, nie spiesząc się nigdzie zszedłem do nich na dół a akurat tamci przechodzili oraz przejeżdżali przez bramę. W ogóle nim zszedłem, zdążył dojechać tu jeszcze ładowarka z tym leniwcem.

-Wujek!- Zawołał młody dosłownie zeskakując z ojca i biegnąc prosto na mnie.- Stęskniłem się!

-Widziałeś mnie trzy dni temu.- Zaśmiałem się z niego, gdy ten tulił się do mojej nogi.

-Długooo!

-Widzisz, nawet młody się stęsknił a ty zejść przywitać nas nie chciałeś...- Westchnął teatralnie shittyhair.

-Widzisz jakim okropnym gospodarzem jestem.

-Najgorszy z najgorszych.- Zaśmiał się Pikachu podchodząc do nas.- W ogóle. Ktoś po za nami przyjechał już?

-Ta. Taśma ze swoją laską. Reszta ma być później dopiero.- Odpowiedziałem mu znudzony.

-A Izuku-kun? Gdzie on się podział.

-Nagłe wezwanie. Tak i więc siedzę tu od jebanych trzech godzin sam.

-To widzisz. Akurat już nie jesteś sam.- Zaśmiała się pinki, która zdążyła odstawić auto.

-Widzę. I nie wiem czy się cieszyć czy może jednak płakać.- Westchnąłem zmęczony.- To jak? Macie już tu swoje rzeczy czy dopiero będziecie je sprowadzać?

-No my z Kirishimą mamy niemalże wszystko. Jedynie drobiazgi z auta wynieść.

-To tak jak my z Yuriko. Pozostały jedynie torby z ubraniami

-No a natomiast, Shinso ma od zajebania noszenia jeszcze.- Zaśmiał się Kaminari, a jego chłop spiorunował go wzrokiem.

-Może i przeniosę. Resztę ty układasz.- Prychnął zirytowany i w tym momencie pod bramę podjechało czarne sportowe, zajebiście dobrze mi znane auto. A zaraz za nim kolejne, także sportowe tyle że fioletowe.

-O Izuku i Yukimura. Zaraz będą się gryźli jak pies z kotem.- Zaśmiała się Yuriko, która tak samo jak ja albo się z nich śmiała albo się zajebiście wkurwiała.

I dosłownie jak na zawołanie, zaparkowali obok siebie i już zaczęli się wykłócać nie wiadomo o co.

-Wy imbecyle! Spokój mi tam kurwa.- Warknąłem na nich i od razu stali się pokorniejsi. A w szczególności mój partner.

-Pierdolony idiota.- Usłyszałem jeszcze warknięcie ze strony nietoperza.

Jednak Deku go po prostu wyminął i poprostu podbiegł do mnie, pozostawiając drugiego w tyle.

-Jestem już skarbie.- Powiedział, cmokając mnie w czoło, po czym skierował się do reszty.- Jak tam, już rzeczy przeniesione?

-No prawie.- Zaśmiała się Mina, a zza jej nogi idealnie w tym momencie wybiegł młody.

-Wujek Deku!

-Hejo Reji!- Zawołał głośno, podnosząc młodego wysoko ponad głowę i kręcąc się z nim dookoła, by po chwili go odstawić.- I jak młody, zadowolony z przeprowadzki?

-TAK! W końcu! A ty wujek się cieszysz?

-Jeszcze bardziej niż ty, wiesz?- Zaśmiał się, klęcząc przed dzieciakiem.

-A pokazać ci mój pokój? Chodź! Mam tak dużooo zabawek!- Zawołał radośnie, zaciągając za rękę zielonowłosego.

-Dobra, a masz piłkę do nogi?

-MAM!

-To na co czekamy? IDZIEMY!- Krzyknął równie radośnie co dzieciak i poszedł za nim.

Jak tylko odszedł na pewną odległość, Mina zawarła głos.

-On to dopiero na podejście do dzieci ma.

-Tak...- Mruknąłem zastanawiając się nad tym.

-A wy kiedy będziecie mieć dzieciaka?- Zaśmiała się tym razem Yuriko, co mnie od razu przygnębiło.

-Nie wiem...- Bąknąłem cicho.

-Dalej problem z tym macie?- Zapytał niepewnie Kirishima, a ja pokiwałem głową.

-Zmieńmy temat dobra? Chodźmy do nas na kawę czy coś. Akurat sprawdzimy czy Reji nie zaplanował ataku z zaskoczenia na Midoriye.- Odezwała się od razu mina, gdy zauważyła jak bardzo popadłem w zamyślenia.

-To chodźmy.- Odezwał się Shinso i wszyscy skierowaliśmy się do domku jednorodzinnego.

Bo to nie jest tak, że ja czy deku nie chcemy mieć szczeniaka... Po prostu nie możemy. Ile byśmy nie próbowali to i tak nic! Nawet gdy miałem ruję i się zakleszczyliśmy to chuja dało. Nawet u lekarza byliśmy ale wszystko jest w normie.
A teraz, to nawet nie mogę przez najbliższe dwa miesiące zajść w ciążę. Jeżeli chcę brać udział w walce o przydomek najsilniejszej Omegi na skalę światową, to nie mogę. Nie chcę skrzywdzić dziecka głupią walka która ma mieć miejsce za miesiąc.

-Aaaa!- Usłyszeliśmy krzyk imbecyla gdy tylko dotarliśmy pod drzwi wejściowe.- NIE PO OCZACH! REJIIII!

-A MASZ! WYGRAM TĘ WOJNĘ!- I tym razem rozbawiony głos dziecka.

Tak. Ewidentnie Deku ma podejście do dzieci... Szkoda, że ja nie potrafię mu ich dać...

////////////

W ten sposób witamy w drugiej części!
Mam nadzieje, że spodoba wam się dorosłe życie naszych bohaterów!

(Aż tak nie mogę się doczekać na publikację, że dziś wstawię tylko prolog, na resztę ciekacie)