Jedyne co widziałam to ciemność. Nic nie słyszałam, nic nie widziałam, nic nie czułam.

~ Skoro jestem martwa, to czemu nadal myślę? ~

Nagle usłyszałam głosy. Najpierw niewyraźnie, aż w końcu byłam w stanie zrozumieć co znaczą poszczególne słowa. Zorientowałam się też, że jestem przez kogoś niesiona na barana.

- Trzeba będzie się nimi zająć.

- Sensei, jeśli sharingan jest taki wyczerpujący dla organizmu, to nie powinien pan go używać.

~ Tazuna? Sakura?... O co chodzi!? Nie umarłam!? To znaczy, że... Zabuza i Haku?!~

Szybko otworzyłam oczy, czego równie szybko pożałowałam, bo światło mnie raziło niemiłosiernie. Kiedy moje oczy nareszcie przyzwyczaiły się do światła. Zerwałam się i zeskoczyłam na ziemie.

- GDZIE JEST HAKU I ZABUZA!? - krzyknęłam z kunai'em w ręku.

- [imię] uspokój się. Pokonałiśmy Zabuze, a jego ciało zabrał Onin z wioski mgły. - odpowiedział sensei.

- Kto to jest Haku? - spytała Sakura.

Przypomniały mi się szczegóły mojej ,,śmierci". Spojrzałam na moją klatkę piersiową. Żadnej rany tam nie było. Nawet dziury w ubraniu.

- Jakim cudem ja żyję!? Przecież Kakashi-sensei przebił mnie swoim chidori! Czemu nic mi nie jest!

- [imię] spokój! Nie wiem co ci się przyśniło kiedy byłaś nieprzytomna, ale nic ci nie jest i żyjesz. Właśnie zmierzamy do domu pana Tazuny. - wyjaśnił Kakashi.

- ALE TO NIE BYŁ SEN!... ZWÓJ! GDZIE ON JEST!?

Zaczęłam nerwowo przeszukiwać wszystkie moje rzeczy.

- [imię] jaki znowu zwój? - odezwał się Sasuke.

- Zwój który był w bazie Zabuzy! Była w nim zakazana technika, która pozwalała cofać czas!

~ Nie ma... NIE MA!... Spokojnie. Przypomnij sobie... Yyy... Kakashi przebił mnie chidori... Ja wyciągnęłam zwój, ale nie utrzymałam go i upuściłam... Haku musiał go użyć! Tylko użytkownicy lodu mogą! ~

- [imię] ty nigdy nie byłaś w jego bazie, a taka technika nie istnieje. - powiedział Sasuke.

- [imię]-chan?

Obrociłam się. Za mną stał Naruto. Łzy napłynęły mi do oczu. Bardzo za nim teskniłam. Bez zastanowienia rzuciłam się mu na szyję.

- Naruto! Ja-ja... Ja przepraszam...

Powiedziałam przez łzy.

- [imię]-chan co się stało!?

Nie odpowiedziałam. Nagle zabrakło mi sił i osunełabym się na ziemię, gdyby nie to że złapał mnie Naruto. Znów straciłam przytomność. Obudziłam się w jakim łóżku. Nie był to mój pokój w bazie. Wstałam z łóżka i rozejrzałam się po pokoju. Na stołku leżały moje ubrania i moja kabura. Popatrzyłam po sobie. Byłam w mojej piżamie, tej w której nocowałam u Naruto. Usłyszałam kroki. Skupiłam się, aby wykryć czyja to może być czakra.

~ Hmm... Na pewno nikt z drożyzny, kto walczył na moście. Rozpoznałabym ich czakre. Sądząc po krokach, nie jest to dorosły, a czakre minimalnie kojarzę... Naruto! ~

Szybko wskoczyłam do łóżka i udawałam, że śpię. Do pokoju wszedł Naruto.

- [imię]-chan śpisz?

Nie odpowiedziałam.

- To do ciebie nie podobne. Zawsze to ty musiałaś budzić mnie... No już wstawaj... Śniadanie?

Cisza.

- Jak wrócimy postawię ci ramen.

~ Musisz się bardziej postarać Naruciak.~

- Jak wstaniesz to dostaniesz buziaka.

~ Blisko, blisko...~

- Skoro i tak śpisz... Pocałuje cię... Namiętnie.

- Narciak, ale wiesz, że nie dam ci tego odwołać, prawda?

Przestałam udawać, że śpię. Nie miało to sensu, osiągnełam to co chciałam.

- [i-i-imię] s-słyszałaś!?

- Mhm... Wszyściutko.

- Udawałaś, że śpisz!

- Tak.

- Tak nie można! To oszustwo!

- Przecież ty też tak robisz tylko po to, aby dostać porannego całusa.

- Wiedziałaś!?

- Od samego początku.

- W takim razie, czemu mi na to pozwalałaś?

- To mój słodki sekret. A teraz czekam na moją nagrodę za to, że wstałam.

Naruto uśmiechnął się i przybliżył do mnie. Chwycił mnie za podbródek i pocałował namiętnie. Wplotłam dłonie w jego miękkie, jedwabiste włosy i jeszcze bardziej pogłębiłam pocałunek. Oczywiście ktoś musiał nam przerwać, a tym kimś był Sasuke.

- Naruto, [imię] się już obudzi... Co wy robicie!?

Naruto oderwał się ode mnie i obrócił w stronę Sasuke.

- Sasuke co ty tutaj robisz? Miałeś poczekać na dole!

- Co wy tutaj robiliście!?

- Całowaliśmy się! I znowu nam przerwałeś! Nie masz kiedy wbijać mi do pokoju?! - uniosłam się.

- Phi...

- Idź już. Zaraz do ciebie dołączymy.

- Dobra, ale idiota idzie ze mną.

- Nie nazywaj mnie idiotą!

- NIE NAZYWAJ GO IDIOTĄ!

Z Naruto popatrzyliśmy po sobie i zaśmialiśmy się. Podeszłam do Naruto i pocałowałam go jeszcze raz.

- Dobra. Idźcie. Ja się przebiore i do was dołączę... A i jeszcze jedno... Narutoooo...

- H-hai?

- Kto mnie przebrał, zboczuszku?

- Sakura. - odpowiedział Sasuke pospiesznie.

Chłopaki wyszli z pokoju, a ja się przebrałam i zeszłam na parter.

Hejo =^ω^=

Mam nadzieję, że rozdzialik się spodobał ^^

Papatki i do zoba w następnym rozdziale i komentarzach ;3