Yoongi nie był pewien, kiedy jego noce przybrały barwę bursztynu. Może to kwestia ciepłego światła, wiecznie sączącego się zza barierki, rozpraszającego toksycznie pulsujący blask neonów. A może to te chwile, wyjęte z Życia, wykradzione od Czasu, przypominały zastygłe bursztynowe krople.

W każdej z nich zamknęli cały nowy świat. Odrębną galaktykę rozmów, śmiechów i śpiewu.

Bursztynowe noce mogłyby trwać w nieskończoność.

– Nigdy nie gasisz światła – odezwał się pewnego razu Yoongi. Nie wiedział dlaczego. Po prostu czuł, że to istotne.

– Nie lubię ciemności – odparł Jimin.

Yoongi lubił ciemność.

Tamtej jednak nocy po raz pierwszy pomyślał, że może tak naprawdę bał się światła.