PSP to jedna z tych konsol przenośnych, które zaskarbiły sobie serca graczy na całym świecie. Były w swoim czasie multimedialnym kombajnem, zdolnym odtwarzać filmy, muzykę, zgrywać zdjęcia bądź je robić (kamerka jako akcesorium), surfować po internecie oraz grać w gry. Gry wydane na PSP zyskały sobie renomę kultowych, do tego stopnia, że spore marki takie jak GTA, Metal Gear Solid czy nawet Silent Hill postanowiły wydać część swoich tytułów również na ten sprzęt od Sony. Nie wspomnę o konwersjach Tomb Raiderów, kapitalnych odsłonach God of Wara, Pata Ponów, LittleBigPlanet czy Loco Roco, bo to jedne z pierwszych tytułów przychodzących do głowy na dźwięk słowa "PSP". Z pewnością był to sprzęt przez który wiele niszowych firm wrzucało do sprzedaży tanie i biedne odpowiedniki PSP, najczęściej zachowując tylko kształt konsoli, jako że był rozpoznawalny, a wszelkiego typu nazwy tych lichej jakości sprzętów typu: PSSP, Game Console Somy PSP i tym podobne zrzyny skutecznie okłamywały niczego nieświadome babcie chodzące na bazar lub szukające w internecie prezentu dla wnuczka. To jedynie dowodzi popularności, jaką cieszył się sprzęt Sony. Ja z PSP miałem do czynienia w podstawówce, choć sam go nie posiadałem. Czasem kumpel przyniósł konsolę i wszyscy siadali obok i patrzyli jak gra w Pata Pony czy Loco Roco. Jednak po zakupie konsoli na własność, wszystko się zmieniło. Zobaczyłem ile kapitalnych tytułów wyszło na ten kawałek elektroniki i rozpocząłem zbieranie własnej kolekcji.

PSP nie jest duże, ale zaskakująco mocne. Dzisiaj nawet mój prywatny telefon jest nieco większy od tego sprzętu. Polecam zaopatrzyć się w zapasową baterię oraz ładowarkę. Często konsola jest sprzedawana z już zużytą baterią albo taką, która wariuje i wyłącza co chwilę konsolę. Mi niestety trafił się taki przypadek, dlatego kupiłem zamiennik. Kabel z USB i końcówkami do ładowania oraz do podpięcia do górnego wejścia konsoli (mini-USB, pozwala łączyć się z komputerem i zgrywać gry, zdjęcia, zarządzać pamięcią itd.) jest przydatny jeśli podróżujecie. Dzięki temu mogę podczepić PSP do powerbanka z odpowiednim napięciem.

Gry na PSP można było zakupić w sklepie PlaystationStore, jednak teraz jest on niedostępny dla tej platformy, co sprowadza gry już tylko do nośników UMD. Chyba że macie już jakieś zakupione gry z czasów świetności sprzętu, wtedy zadziałają po zalogowaniu. Płytki UMD są małe, wkładane są do specjalnej kasetki z tyłu konsoli. UMD stało się popularne nawet w branży filmowej (np. Filmy o Spider-Manie). Na ten nośnik wrzucano nawet filmy pornograficzne. Sony nie popełniło tego samego błędu co przed laty, mianowicie podczas walki z VHS wypuścili obiektywnie lepsze jakościowo kasety, jednak przez brak zgody na umieszczanie na nich filmów dla dorosłych nośnik ten szybko zbankrutował. Dlatego na UMD znajdziecie również pikantne produkcje.

U dołu konsoli znajduje się od lewej: specjalny otwór na smycz, wejście na słuchawki, wejście wideo, gniazdo ładowania.

Konsola posiada krzyżak, jedną "gałkę" analogową (choć raczej chropowaty suwak), przyciski funkcyjne opisane rysunkami figur geometrycznych (X, kwadrat, kółko, trójkąt). Na górze są przyciski L i R, na dole przycisk PlayStation pozwalający wyjść do menu konsoli, klawisze głośności, regulacja jasności ekranu, wyciszacz, select i start. Z lewej strony konsoli, na boku, znajduje się szufladka na kartę pamięci MemoryStickDuo, specjalny format Sony. Jednak można bez trudu kupić przejściówkę na zwykłe, popularne karty Micro SD.

Po prawej stronie na boku konsoli jest suwak wybudzający konsolę. Przesunięcie go w górę uruchomi konsolę lub ją uśpi, przytrzymanie sprawi, że PSP się wyłączy. Przestawienie suwaka w dół zablokuje przyciski (HOLD) co przydaje się podczas oglądania filmów.

U góry znajduje się wejście mini-USB oraz dwie dziury na śrubki. Były one wykorzystywane przy wkręcaniu akcesoriów, takich jak kamerka, w celu jak mniemam przytrzymania jej w gnieździe. W tyłu jest kasetka na UMD, u mnie cały tył PSP jest wyklejony specjalnym grafitowym wykończeniem mającym na celu ochronę plastiku. Z tyłu pod przyciskiem R znajduje się za zaślepką miejsce na baterię. Na szczęście konsola działa również na ładowarce, więc jeśli bateria wam zdechnie, to jeszcze popykacie w gierki przy gniazdku do czasu zakupu nowej.

Na płytkach UMD razem z grami często była nagrana aktualizacja pozwalająca na odpalenie tej gry. Sony postanowiło ulepszyć i wydać ten system na PS3.

PSP pozwala też na przeglądanie internetu, jednak wiele stron nie jest już wspierana, w sumie to chyba żadna poza ogólnym Google i możliwością przeglądania wygasłych linków. Każda próba wejścia w linki zaowocuje:

Więc niestety nie da się komfortowo obcować z internetem. Zresztą samo pisanie na tym sprzęcie to katorga. Podobnie jest na PS3. Wyświetla się plansza w stylu tych że starych komórek i wybieramy nie literę, lecz ich zbiór, by dopiero potem przeklikać do tej, która nas interesuje. O braku polskich znaków nie ma co wspominać.

Mój model to PSP 3004, czyli europejska wersja PSP 3000. Jest to najbardziej popularna wersja, i ja ją polecam. Czemu? Jest o wiele chudsza od poprzedników oraz ma mniejszy pobór prądu, przy czym pracuje o wiele dłużej. Ma cichszy czytnik UMD. Wersja PSP GO nie posiada czytnika i została stworzona pod koniec życia sprzętu. Jej celem było granie w gry jedynie z biblioteki cyfrowej, jednak po jej zamknięciu jest to sprzęt w sumie tylko do emulacji i grania w zakupione już (za czasów działania) gry.

Ogólna ocena? PSP to solidny kawałek sprzętu ze świetnymi grami, które warto sprawdzić. Jak nie na tym sprzęcie, to część gier wyszła też na nowsze konsole Sony (np. Silent Hill Shattered Memories/Origin wyszły na PS2 i Wii, a God of Wary wyszły na PS3 w lepszej rozdzielczości). Warto kupić używkę? Pewnie że tak! Dla dobrych gier i tego powiewu nostalgii na pewno. Dodatkowo PSP ma ogromny potencjał emulacyjny. Pod podpięciu do komputera można do niego zapakować zarówno gry z PSP na kartę pamięci (pliki .ISO), emulatory starych konsol typu GameBoy, NES/SNES, automatowe, Nintendo Gamecube, ba, pójdą nawet gry z DOS'a! Na YouTube nie brakuje poradników jak takie emulatory pobrać, nie jest to zresztą trudne, a pozwala ograć wiele gier sprzed lat, nawet dziesięcioleci, na sprzęcie mieszczącym się w kieszeni. Jeśli jesteście takimi freakami od emulowania każdego systemu pod słońcem, to PSP jest idealnym wyborem. Od siebie serdecznie polecam, sprzęt warty swojej ceny, nawet po 17 latach!