***Sebastian***

Lubię rozmawiać z Gają.Nie mam problemu z odpowiadaniem jej na pytania o seks czy pieniądze. Lepiej,żeby usłyszała o czym ode mnie albo rodziców,niż sprawdzała na sobie. A ona,jak na szesnastolatkę,zadaje bardzo mądre pytania. Zawsze,kiedy z kimś o niej rozmawiam,na przykład w pracy,podkreślam,że mam fajną siostrę. Śliczną i cholernie inteligentną. Bo jak inaczej wyjaśnić fakt,że  jest w stanie liczyć w pamięci w zakresie milionów?Uwielbiam ją. Podoba mi się,że w jakimś stopniu jest do mnie podobna.Na pewne rzeczy reagujemy podobnie,śmieszą nas te same rzeczy(tak,wbrew przekonaniu osoby w spektrum autyzmu mają poczucie humoru. To Gai jest dość...wyrafinowane).Ale jednego w niej nie rozumiem. Dlaczego ma tak niską samoocenę.Jak już wspomniałem,jest mądra,śliczna i bardzo błyskotliwa,więc absolutnie nie ma się do czego przyczepić.A ona i tak wiecznie coś znajduje...

***

-Seba...-rzuca Gaja,kiedy jedziemy nad morze.

-Tak,maluchu?

-Co zrobiłeś z pierwszą wypłatą?-pyta,przelotnie na mnie zerkając.

-Mogę przeklinać?

-Masz wolność słowa- przypomina.-To podstawa demokracji.Jako prawnik powinieneś to wiedzieć.

-Wiem.

-To powiedz.

-Co zrobiłem z wypłatą? Hmm.... przejebałem całą na garnitur,który miałem na sobie raz w życiu-wspominam.

-Ile?

-Dokładnie trzy i pół tysiąca. Na aplikacji.Nauczony doświadczeniem,powtarzam swoim aplikantom,żeby nie wydawali całego hajsu na rzecz,której nigdy nie użyją.

-Masz aplikantów?

-Mam. Fajni są.

-Powiedz mi,dużo znasz kobiet-prokuratorów?

-Jedną. Byłem jej asystentem przez parę lat.

-I czemu już nie jesteś?

-Bo zostałem prokuratorem.Zresztą,poznałaś ją ostatnio.

-To ta,co się tak mocno perfumuje i jeździ czerwonym Clio?

No tak,Gaja myśli obrazami.Zapomniałem.

-Tak.Pamiętam,że w mój pierwszy dzień pracy przyszła do mnie i powiedziała ,,Mów do mnie Jolka,co będziemy sobie panować?!"

-I mówisz jej po imieniu?

-No co ty? Ona ma dzieci w moim wieku i wnuka w podstawówce!Dla mnie jest albo panią Jolą,albo panią prokurator. Zależy.

-Od czego?

-Od okoliczności.Panią prokurator jest w sytuacjach oficjalnych.

-Wnioskowałeś kiedyś o dożywocie dla oskarżonego?-zmienia temat.

-Zdarzyło mi się.Ale nie mogę mówić,komu i za co.

-Czemu?

-Obowiązuje mnie tajemnica prokuratorska,skarbie.

-Mam kolejne pytanie.

-Dawaj.

-Chciałbyś kiedyś mieć dzieci?-zadaje mi pytanie,a ja naraz zaczynam gorączkowo zastanawiać się,co i jak jej powiedzieć,żeby to zrozumiała.

-Wiesz,Gajenko,to nie jest takie proste. To jest decyzja na dosłownie całe życie. Takich się nie podejmuje z dnia na dzień.Tu nie chodzi o kupienie sobie laptopa,tylko o życie totalnie bezbronnego człowieka.Na to trzeba być gotowym. A ja chyba na razie nie jestem.

-Chyba?

-Pracuję czasem po dziesięć godzin dziennie, wyjeżdżam na szkolenia i zajmuję się aplikantami. Poza tym,mam trzydzieści trzy lata,i chciałbym jeszcze trochę poszaleć. Sprowadzenie na świat dziecka byłoby z mojej strony totalną głupotą i szczytem nieodpowiedzialności. 

-Masz z Zuzą wspólne konto w banku?-po raz kolejny Gaja funduje mi zmianę tematu. 

-Nie.I powiem ci coś teraz,żebyś to sobie zapamiętała na całe życie.Jeżeli będziesz miała męża i założycie sobie konto,ok,wasza decyzja.Ale że różnie to w życiu bywa,lepiej dla ciebie,żebyś miała swoje własne,o którym on by nie wiedział. Żebyś miała pieniądze,gdyby cię,nie daj Boże,zostawił.Nie ma nic gorszego od zależności finansowej i konieczności spowiadania się z każdej wydanej złotówki-tłumaczę.

-A teraz powiedz mi coś jako prawnik.Trzy lata temu nabyłam część praw. Od tego roku,będąc u lekarza,mogę odmówić wykonania badań.To prawda?

-Czemu pytasz?-odpowiadam pytaniem na pytanie.

-Nieważne. 

-Skoro pytasz,to znaczy,że to coś ważnego.

-Mama sobie wymyśliła,że skoro babcia te parę lat temu miała raka,to trzeba mi przebadać piersi. A ja nie dam sobie tego zrobić! To byłby gwałt na mojej godności!

- Kochanie,mimo że ja zawsze stoję po twojej stronie, to przepraszam,ale muszę się tu zgodzić z mamą.

-Ale mi nic nie jest!

- To profilaktyka,maluchu. Lepiej,żebyś miała pewność,że nic ci się nie dzieje.A jeśliby się okazało,że coś tam jednak jest,to żebyś się z tego wyleczyła.

-Nie odpowiedziałem mi na pytanie-wytyka zdenerwowana.-Wolno mi się nie zgodzić?

-No...wolno ci-przyznaję,kapitulując.-Zadowolona?

-Bardzo!

-Ale na twoim miejscu zostawiłbym sobie to prawo na inną okazję.

-Co za bzdura?Przecież nie jesteś i nie będziesz na moim miejscu-dziwi się,patrząc w okno.

-To metafora.

-A ja metafor nie rozumiem.

-Nadal ciężko mi zabić przyzwyczajenia.

Hej!

Ten rozdział ma trochę inną formułę,bo chciałam dokładnie podkreślić model relacji Gai i Sebastiana.

Mam nadzieję,że Wam to nie przeszkadza i rozdział się podoba:)

Do następnego!

P.

PS,Życzyłby ktoś sobie kiedyś rozdział z perspektywy Zuzy?