Wyżyć się
Kolejny taki dzień — ciężko żyć
Dziś potrzebuję się wyżyć:
Będę czytał aż pękną mi gałki oczne
Pisał aż odpadną ręce
Nie dbam o skutki uboczne
Stale żądam więcej
Uderzę pięścią o ścianę
I kopnę mocno butem
Krzyknę: co jest grane!
Wypowiem na głos myśli zatrute
Zignoruję obowiązki
Przekleństw polecą wiązki
Obarczę winą niewiniątka
Na ziemię poleci stłuczona pamiątka
W ryk się przemieni rozmowa
Na koniec zacznę od nowa
Wszystko sobie wybaczę
Dziecko znów w sobie zobaczę
Pomogę tym, którzy nie zasługują
Przytulę tych, co nic nie czują
Zostanę niepoprawnym altruitą
I wreszcie
Będę kochał tak
Aż w końcu do reszty i na zawsze
Zbrzydnie mi WSZYSTKO.