michael: chyba już wiem, dlaczego zostałeś moim najlepszym przyjacielem.

luke: myślałeś o mnie?

michael: wszyscy najlepsi przyjaciele chyba to robią, prawda? myślą o sobie i wspominają dobre czasy.

luke: nasza przyjaźń różni się od innych, ale to nieważne. powiedz mi lepiej, na co wpadłeś.

michael: zacząłeś przyjaźnić się ze mną, bo miałeś dość widoku kolejnego samotnego dzieciaka w szkole. i na początku robiłeś to tylko z myślą znalezienia dla mnie innych przyjaciół, którzy mogliby zastąpić mi ciebie, ale w końcu za bardzo mnie polubiłeś i nie potrafiłeś odejść. ja też polubiłem ciebie, dlatego pozwoliłem ci zostać swoim najlepszym przyjacielem.

luke: och, pozwoliłeś?

michael: tak, znaj moją łaskę.

luke: a co było potem?

michael: potem każdy zazdrościł nam naszej przyjaźni, a ty wielokrotnie uratowałeś mnie, tak jak zrobiłeś to wtedy i robisz to teraz.

luke: więc zrobiłeś ze mnie bohatera? czy to nie mały zbieg okoliczności, że ja jestem twoim bohaterem, a ty moim idolem?

michael: myślę, że w dzisiejszych czasach nie ma zbiegów okoliczności. i nic nie dzieje się przypadkowo.

luke: czyli nasza przyjaźń została z góry zaplanowana? niezła teoria, michael.