Niedługo nadejdzie już świt 

Dźwięk ulicy wypełnia mi głowę 

Budzą się z mroku te lepsze stworzenia

Radością witają bezpieczniejszą porę 

Ja wciąż ciemności pełna nie przestaję śnić 

Uwięziona w pułapce zwanej niepokojem 

Słońce mrok rozprasza 

Tyle że nie mi

Codziennie bardziej i bardziej się boję