skrzydła

których nawet kontury

wydarto nam z ramion

na siłę

wciąż bolą wspomnieniem

straconych snów

krew 

spływająca 

z rozbitych po upadku

kolan 

barwi czerwienią 

odcisk bosych stóp 

co z nami

kto nas tak pokonał

kto te skrzydła nam 

wydarł

rzucił nas o ziemię

gdy ocalić

mógł