białe płatki opadają na ziemię

tańczą w powietrzu chwilę

popychane wiatrem

gdzie je wiatr  zaniesie

żaden jeszcze nie wie 

na szybie małe gwiazdki

zdobią witraże 

stworzone przez mróz 

ziemia otulona puchem

wszędzie spokój i cisza

biel aż skrzy się w słońcu

magiczne obrazki

przechowane w sercu

zastygnięte w czasie

jak na fotografii

tęsknota za domem

ból zgina cię w pół

* tym razem to nie są moje emocje, skorzystałam z ostatniej rozmowy z kimś bliskim, kto jest daleko, i spróbowałam ubrać w słowa jej uczucia