GOTOWI? NO TO LECIMY...
***************************************

5 lat później...

W tle wybrzmiewają ostatnie tony nowej piosenki BTS. Chłopcy i MC programu rozrywkowego klaszczą, uśmiechając się.

- Wow. Ta piosenka jest wspaniała. – mówi MC – Kto wpadł na jej pomysł.

- Suga jak zwykle skomponował melodię, a tekst napisaliśmy wszyscy po trochu. – odpowiedział Rap Monster.

- Wasz styl zmienił się od ostatniego czasu.

- Nie jesteśmy już młodymi chłopcami. Co niektórzy z nas zbliżają się do 30. Postanowiliśmy przedstawiać bardziej dojrzały styl. – powiedział Jin.

- I bardzo dobrze wam to wychodzi. – pochwalił MC – Jin-ssi, jak znajdujesz czas na zespół i pracę jako lekarz w swojej klinice.

- W klinice ortopedyczno – chirurgicznej, którą otworzyłem rok temu bywam ostatnio bardzo rzadko. Pozostawiłem ją w rękach mojego przyjaciela ze studiów. Zatrudniliśmy także wielu specjalistów, którzy pomagają osobom z urazami, jakich niegdyś sam doznałem. Nie muszę się o klinikę martwić i mogę spokojnie zająć się pracą w zespole.

- Nie masz za dużo wolnego czasu, a dzisiaj twoje urodziny. Jak zamierzacie je świętować?

- Ja nic zaplanowane nie mam. A co szykują chłopaki, nie wiem.

- Nic nie szykujemy. – powiedział J-Hope.

- Więc wrócimy do domu, zamówimy pizzę i obejrzymy razem film. – dokończył Jin.

Wszyscy zaczęli się śmiać. Wywiad skończył się po kilku kolejnych pytaniach. Chłopacy przebrali się w bardziej komfortowe ubrania i wrócili do domu. Przed wejściem JiMin podszedł do Jin'a i kazał mu zamknąć oczy.

- Dlaczego? – zdziwił się najstarszy.

- Zaufaj mi, hyung. Nie pożałujesz.

https://youtu.be/Xop0MoAmeAc

Rzucił Park'owi niezadowolone spojrzenia, ale zamknął oczy. NamJoon otworzył drzwi dormu, a JiMin i Kook'ie wprowadzili jubilata do środka. Chłopacy wymienili z kimś porozumiewawcze spojrzenia. Zaświecili świeczki na torcie trzymanym przez ową osobę, zgasili światło i wzięli ze stolika przygotowane czapeczki i trąbki urodzinowe. V dodatkowo w ręce dzierżył racę z konfetti. Na ustalony wcześniej znak, wszyscy krzyknęli „Niespodzianka". Do Jin'a przez krzyki chłopaków przebił się kobiecy głos, za którym tęsknił przez ostatnie lata. Gdy otworzył oczy, zobaczył kobietę, którą kochał nad życie, a z którą musiał się rozstać.

- Wiki. – wyszeptał nie dowierzając.

Stałam tam, prawdziwa ona. Nie miał przywidzeń. Wyglądała trochę inaczej niż przy ich ostatnim spotkaniu. Była ubrana w szary, damski garnitur, ze spódnicą i białą koszulę. Długie, przemalowane na czarno włosy miała spięte w gładkiego koka. Prezentowała się poważnie i elegancko, i bardzo seksownie. Uśmiechała się promieniście do Jin'a, który stał w osłupieniu, nadal nie wierząc w to kogo widzi.

- Wszystkiego najlepszego, Jin! – powiedziała, podchodząc do niego jeszcze bliżej.

- Hyung, pomyśl życzenie i zdmuchnij świeczki. – zawołał Kook'ie.

- Jeśli osoba, która stoi przede mną jest prawdziwa, to moje marzenie się już spełniło.

- Więc zdmuchnij tylko świeczki. – powiedziała Wiki.

Jin jak robot zdmuchnął świeczki. Tae wystrzelił racę, NamJoon założył Jin'owi czapeczkę na głowę i wszyscy zaczęli klaskać i wiwatować. 

Następnie Kook'ie przejął tort, tym samym usuwając barierę odgradzającą hyung'a od dziewczyny. Jin podszedł do niej i bez zastanowienia mocno przytulił.

- To naprawdę ty. – wyszeptał, coraz bardziej wzruszony.

- Zgadza się. – powiedziała Wiki, także ciasno go obejmując – Zaraz mnie udusisz. – zaśmiała się.

- Boję się, że zaraz znikniesz.

- Nie zniknę przez najbliższych kilka lat, wiąże mnie kontrakt z laboratorium.

Jin odsunął się od Wiki, aby na nią spojrzeć, bo nie bardzo rozumiał co do niego mówi.

- Nie rozumiem.

- Zaraz ci wszystko wytłumaczę, ale najpierw zjedzmy.

Chłopcy bardzo zadowoleni przystali na propozycję noony. Byli strasznie głodni.

- Noona, bardzo elegancko dzisiaj wyglądasz. – powiedział Kook'ie, pałaszując kurczaka.

- Nie zdążyłam się przebrać. Prosto z lotniska musiałam jechać do pracy, a potem szybko do was.

- Wytłumacz mi proszę wszystko. – powiedział Jin.

- Po tym jak wyjechałeś skończyłam magisterkę i zrobiłam doktorat. Zdałam TOPIK i dostałam pracę w Korei, w laboratorium obrazowania molekularnego. Jestem teraz poważną panią doktor. – powiedziała dumnie, poprawiając koszulę.

- Nie mogę w to uwierzyć.

- Ej, nie tylko ty jesteś zdolny. Pracowałam na to bardzo ciężko. – oburzyła się Wiki.

- Nie to miałem na myśli. Nie mogę uwierzyć, że tu jesteś i nigdzie się na razie nie wybierasz.

- Więc uwierz, bo będziesz miał mnie przez ten czas na głowie.

Wiki przysunęła się bliżej Jin'a i splotła palce ich rąk. Spojrzeli sobie także głęboko w oczy i nagle cały świat przestał się liczyć. Zapomnieli także o tych 5 latach rozłąki. Bezwiednie ich twarze zbliżyły się do siebie, a po chwili zatracili się w pocałunku. Początkowo nieśmiałym jakby był ich pierwszym, a następnie pełnym namiętności i tęsknoty nagromadzonej przez czas spęczony daleko od siebie. Oderwali się od siebie, gdy usłyszeli śmieszki – heheszki chłopaków.

- Odłóżmy to na później, jak dzieci już pójdą spać. – powiedział Jin, jeszcze łapiąc oddech i gładząc policzek ukochanej.

- Hyung, my już dawno nie jesteśmy dziećmi. – oburzył się V.

- Dzieci zawsze dla matki pozostaną dziećmi.

*********

Wszyscy rozeszli się do pokoi już w środku nocy. Objedli się wielu niezdrowych przekąsek, wypili morze soju, piwa i wody ognistej przywiezionej przez Wiki. Tolerancja alkoholu co niektórych bardzo się poprawiła.

Jin brał prysznic jako ostatni. Gdy wrócił do pokoju, doznał małego szoku, na widok Wiki w jego łóżku, w piżamie pasującej o tej, którą sam kiedyś od niej dostał. Uśmiechnął się szeroko i pokręcił z niedowierzania głową. Powiesił ręcznik, którym suszył włosy na oparciu krzesła, stojącego obok biurka. Wszedł do łóżka i od razu przytulił się do dziewczyny; zamknął też oczy.

- Czy ja właśnie śnię? – zapytał.

- Zdecydowanie nie. – powiedziała Wiki, bawiąc się jego włosami.

- To jest jak sen na jawie.

- Dla mnie poniekąd też.

Ułożyli się wygodnie. Tym razem to Wiki przytulała się do piersi chłopaka.

- Masz jakieś wieści od Jackson'a, Mark'a i Maćka. Przez ostatni rok mało co się z nimi kontaktowałem.

- Nawet nie masz pojęcia ile się przez ten rok wydarzyło. – ożywiła się Wiki – Kaja i Jackson wyjechali w podróż dookoła świata. Maciek został poważanym adwokatem w swoim rodzinnym mieście i planuje ślub z jakąś tajemniczą dziewczyną. Nie chciał nam nic o niej powiedzieć. A Mark i Ewa zostali rodzicami dwa miesiące temu. Mają śliczną córeczkę. Mam jej zdjęcie w telefonie. Zaraz ci pokażę.

- Jutro. Nie chcę się wypuszczać z objęć.

- Dobrze.

- Bałem się, że po moim wyjeździe zdobędzie cię Karol.

- Próbował do momentu, w którym poznał jaką inną dziewczynę na swojej uczelni.

- I bardzo dobrze, bo ty jesteś moja. Wiki, jak myślisz co nasz czeka w przyszłości?

- Pomyślimy o tym jutro. Mamy dużo czasu.

- Kocham cię. – to powiedziawszy Jin ucałował czule Wiki w czoło.

- Ja ciebie też kocham.

Ponownie szczęśliwi i znowu razem zapadli w spokojny, głęboki sen, w swoich objęciach.

Teraz czekała ich już tylko wspólna przyszłość, w dobrobycie, z miłością i z powiększającą się rodziną.   

*******************************************************
:,,( Skończyło się :(

Teraz proszę, aby wszyscy grzecznie przeczytali Podsumowanie i spełnili chociaż na koniec moje prośby :) A Ci, którzy już naprawdę nie chcą poświęcić mi chwili są proszeniu tu zostawić gwiazdkę. Na zakończenie proszę Was Wszystkich abyście się ujawnili. Może czytam Wasze prace i nawet o tym nie wiem. Zostawcie po sobie ślad. Chcę wiedzieć komu mam być wdzięczna za wspólny rok. :)

Opublikowałam także pierwszy rozdział nowego, krótkiego opowiadania. Jego tytuł to Save Me From The Devil. Zapraszam serdecznie. Jestem ciekawa co o nim myślicie :)