U - jak urodziny

lub umrzyj, bo to jest tak beznadziejne

* z okazji 17 urodzin autorki... :) 

Dawno, dawno temu żyła sobie…

- Stop! To brzmi beznadziejnie! – Nora była załamana poziomem pisarstwa Jamesa.

- Jak jesteś taka mądra, to sama to napisz. – Pokazał jej język i wznowił pisanie.

… bardzo wredna i okropna Autorka…

- James! To ma być prezent! Nie możesz jej obrażać. – Zabini zabrała mu notes i wyrwała z niego kartkę, niszcząc w ten sposób nieudolne twórcze próby chłopaka.

- Możesz mi przypomnieć, dlaczego się do tego zgłosiliśmy? – Potter rzucił się z jękiem na kanapę. – Przecież ona nam nie robi prezentów…

- … bo nikt z nas jeszcze nie miał urodzin… - wtrąciła pośpiesznie Eleonora.

- … i jestem pewien, że Al napisałby to lepiej…

- Albus powinien zaraz tutaj być. I na twoim miejscu nie angażowałabym go w napisanie tego… Pamiętasz, co było na Sylwestra? – Nora usiadła koło Jamesa i podkuliła pod siebie nogi.

- Przecież ty z nami nie spędziłaś żadnego Sylwestra… - Chłopak spojrzał na nią jak na wariatkę.

- Ale Lily i Autorka mi wszystko opowiedziały. – Eleonora oparła głowę na ramieniu Jamesa i umieściła notatnik na swoich kolanach. – Tamara i Nott poszli upiec ciasto… Podejrzanie długo nie wracają… Pewnie wysadzili w powietrzę kuchnię. Rose mówiła coś o zakupieniu wielkiego kaktusa, a Scorpius uparł się na dudy… Biedna Autorka… - Dziewczyna odchrząknęła i kontynuowała. – Lily poszła po jakieś przekąski, a Roxie obiecała, że za chwilkę będzie…

Właśnie ten moment wybrała czarnoskóra dziewczyna, by wpaść do pomieszczenia. Przeturlała się po całej podłodze i padła na twarz idealnie przed ich kanapą.

- Hej, Rox – przywitała ją Nora, naprawdę starając się nie wybuchnąć śmiechem; nie miała ochoty tracić którejś z kończyn…

- To było zamierzone – mruknęła, łypiąc na nich jednym okiem spod Afra.

James nie był aż tak subtelny… Parsknął śmiechem, łapiąc się za brzuch i wydając bardzo podejrzanie brzmiące dźwięki…

- Albo James się śmieje albo jakiś hipogryf się zakrztusił… - Albus stanął w drzwiach, mierząc pokój spojrzeniem. – Ahaaa… Czyli to był James… - stwierdził, uśmiechając się do nich pod nosem. Podszedł do Nory, pomagając po drodze wstać Roxie. – Macie już coś?

Zabini i James wymienili się spojrzeniami.

- Eeee… O! Jaką mamy ładną pogodę!

- No my… Tak! To drzewo jest piękne. Takie zielone…

- I ten tegos… Al, czy to nowa koszula?

Albus tylko westchnął i wziął od nich notes.

- Ok. Zacznijmy od początku…

Szesnastoletnia dziewczyna siedziała w ławce, stukając długopisem o blat i wciąż sprawdzając na zegarku, ile minut zostało do końca lekcji. Będąc tak blisko końca roku szkolnego, nie mogła usiedzieć w jednym miejscu. Zwłaszcza, że w jej głowie tyle się działo…

- I co? – Al spojrzał na nich z uśmiechem. – Może być?

- Trochę to nudne… - Roxie zerknęła na nich z ziemi, na której usiadła po turecku. – Wprowadź do tego jakąś akcję, tajemnice, smoki, wybuchające kupki…

- Wybuchające kupki? – Pozostała trójka posłała jej pytające spojrzenia.

- No tak. – Roxanne zmarszczyła brwi. – Nie słyszeliście o tym? Cristian mi mówił, ze jak idzie się do toalety i…

- Rox. Skończ. – James, który cierpiał od dzieciństwa na kibelkofobię, odrobinę zbladł. – Pisz dalej, Al. Dobrze ci to idzie.

- O czym napiszesz?

Dziewczyna uniosła wzrok, zgarniając swoje ciemno-ale-nie-do-końca-ciemnoblond włosy w koka.

- O córce Dracona Malfoy’a. A jej matką będzie… Hermiona Granger.

- O mój Merlinie! Nie wierzę! – Nora wstała na równe nogi i zaczęła się nerwowo przechadzać. – Czy ona naprawdę chciała, żebym była spokrewniona z tą kobietą?! Z największym potworem na świecie i osobą, która szczerze mnie nienawidzi?! – Trzy chrząknięcia, uzmysłowiły jej, kim byli ludzi znajdujący się w pokoju… - Znaczy… - Uśmiechnęła się niemrawo i mruknęła: - Em… Ma wiele zalet! Taaa… Jej zęby są równe? – spróbowała, ale szybko się poddała. – Dalej, Al.

Gabriela – która jeszcze samą siebie nie nazywała Gabsone nene – po raz trzeci spróbowała założyć bloga, obiecując sobie, że tym razem nie usunie go po pięciu minutach…

1 lipca 2014 roku na blogu Nowa w Hogwarcie pojawił się pierwszy – i naprawdę beznadziejny – post…

- Nie, nie, nie! – Roxie posłała im niezadowolone spojrzenia. – Nic się nie zgadza.

- Uważasz, że to zmyśliłem? – Al niebezpiecznie uniósł jedną brew.

- Nie. Pragnę tylko zauważyć, że została nam godzina do przybycia Autorki i coś mi się wydaje, że nie ucieszy się tak bardzo z opisu założenia Nowej.

- To jaki masz pomysł? – Nora niestety musiała przyznać Roxie rację. Autorka była bardzo specyficzną osobą… Którą lepiej było nie drażnić – pamiętajmy, że to ona wymyśliła takie postacie jak Roxanne i Tamara…

- Powiem tylko dwa słowa. – Weasley posłała im swój najlepszy uśmiech. – Leo Valdez.

- … i tak oto Gabsone nene żyła ze swoim mężem Leonem Valdezem szczęśliwie, aż do końca ich dni. Koniec. – Albus przeczytał ostatnie zdanie.

Wszyscy wlepili wzrok w Autorkę, oczekując jej reakcji…

- To było… - Smarknęła nosem. – Wspaniałe!

Rzuciła się na swoich bohaterów.

- Al! Tamie! Może dam wam szansę! – wykrzyknęła ściskając chłopaka, a później klepiąc Rosjankę po głowie.

- Zaraz… Co?! – wykrzyknęli razem, patrząc na siebie z obrzydzeniem.

- Roxie może cię nie wywalą ze szkoły… - Za jej plecami Weasley wykonała taniec radości, gratulując sobie Valdezowej pomysłowości.

- Lily, skarbie! I ty Fredzie! Może zaczniecie więcej występować! – Ta dwójka przybiła sobie piątkę.

- James… - Odwróciła się do chłopaka. – Ciebie i tak Jill* wykastruje!

- Nora! Może dożyjesz końca roku szkolnego! – Przytuliła mocno dziewczynę, z którą była jednak najbliżej i szepnęła jej na ucho: - A w następnym rozdziale zrobię ci niespodziankę. Tym razem dobrą.

- Nott zrobię z ciebie geja…

- CO?! *przekleństwo*, *przekleństwo, *przekleństwo*!

- To był tylko taki żarcik… - Autorka spróbowała słodko się uśmiechnąć. – A może i nie :D

- Hugo… - Odwróciła się do małego chłopca, który cały był umazany w czekoladzie.

- Pozwolisz mi się w końcu obudzić i znów odejdę w cień? – zapytał ją z nadzieją.

Autorka trochę się zmieszała.

- Hugo… Wiesz, że cię kocham… - Chłopczyk trochę zmarkotniał. – Dlatego pozwolę ci pokroić mój zielony tort! – Wzięła go za rękę i zaprowadziła do stolika.

- Dlaczego on jest zielony? – spytała Nora.

Tamara uśmiechnęła się drapieżnie.

- Nie chcesz wiedzieć…

Wiem, że strasznie krótko, ale nie czuję się najlepiej… Sto lat dla mnie :D

* Chyba wiadomo, że chodzi o Jill z

Ale nie zostawię was z niczym. Łapajcie jeszcze TO:

Wywiad Kaktusa Mikołaja z Eleonorą Zabini:

K: Witam was bardzoserdecznie! W dzisiejszym wywiadzie porozmawiamy z niejaką Eleonorą Zabini!

N: Po prostu Nora.

K: No dobrze… Wiesz… Mogę się do ciebie jeszcze inaczej zwracać, Kasjopejo…

N: Nie możesz, bo jesteś głupim kaktusem, który bardzo ceni sobie swoje igiełki…

K: *przełknięcie śliny* A specjalnie nie prosiłem o Roxie, by być bezpieczniejszym…

N: Mówiłeś coś?

K: Nie, nie…

Ekhem.

Pytanie numer jeden: Co czujesz do Jamesa?

N: *jęczy* Musimy o tym rozmawiać?

K: Tak. Odpowiadaj, rybeńko.

N: Jest dobrym kolegą…

K: I…?

N: Ma ładny uśmiech…

K: Iiiii?

N: No dobra! Jest mega przystojny, ale nie mów mu tego. Jego ego jest już wystarczająco wysokie, nawet bez takich pochwał.

K: I o to nam chodziło!

Pytanie numer dwa: Skąd się wzięło twoje imię?

N: Nie wiem, dlaczego Blaise mnie tak nazwał, ale chyba wiem, skąd się to wzięło u autorki… Podzielcie sobie Eleonorę na części…

E-LEO-nora… I wszystko jasne.

K: Pytanie numer trzy: Skąd wziął się pomysł na to, żebyś była adoptowaną córką Blaise Zabiniego?

N: Nie mam bladego pojęcia… Pierwotnie autorka miała zupełnie inny pomysł na opowiadanie. Wydaje mi się, że Nową stworzyła pod wpływem czystej weny… Zobaczymy, do czego nas to zaprowadzi.

K: Czy mogę jeszcze spytać o… *szepcze Norze coś na ucho*

N: Nieeee! *rzuca się z wrzaskiem na kaktusa – bardzo mądre*

K: Em… Na tym kończymy ten nieudany dodatek… Jeżeli macie jakieś pytania do bohaterów, to już wkrótce pojawi się specjalna strona poświęcona magicznym wywiadom… Specjalnie dla was! Nie przegapcie!