drżę nim poznam słowa
które są niewypowiedziane
odrzucam bliskość
choć tak naprawdę

to jedyne czego pragnę

uciekam od siebie
wmawiając że tak będzie łatwiej
mur obronny między
tym co się wydarzyło

a tym na co patrzę

chowam urazę
która podświadomie mnie zabija
ale ciągle i ciągle
o niej zapominam

choć coś mi mówi że to nie moja wina

i przebłysk że to drugiego człowieka
co go we wspomnieniach spotykam
ale pamiętam że to nikt więcej
niż pokrzywdzone dziecko

z twarzą dorosłego w którym bomba
się wzdryga