dotyk tak kojący
obejmujący
rozsypane ciało

z duszą która chce by ją zintegrowano

wspólne oddychanie synchronizujące serca
obecność jednego dla drugiego człowieka
ułożeni jak warstwa choć skorupa pęka
umysł wmawiał że to nie do zniesienia

poczekaj

w odwadze jest klucz do współistnienia
nie otworzysz bramy do nieba
nie żegnając piekła

niech porządnie wytrzęsie się ziemia