⁂ Dwanaście ⁂

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

020305

Jimin,

Mama dowiedziała się, co się stało. Zaczęła na mnie krzyczeć. Myślałem, że zrozumie, ale nie.

„Mogłeś mi o tym wcześniej powiedzieć."

Potem podeszła do tego normalne i mnie przytuliła, uspokajała. Znowu poszła do dyrektorki. Tym razem wezwali ich rodziców, ale nie tylko. Zostali wydaleni ze szkoły.

Moja szkoła się różni od twojej. W mojej trzeba być grzecznym, ponieważ ceni się zachowanie.

A ty, Jimin? Jak się czujesz?

Pielęgniarki nie chcą mi już nic mówić, bo od kiedy twoja mama zauważyła mnie, jak przyszedłem, wpadła w furię.

Zaczęła na mnie krzyczeć, że to przeze mnie się nie budzisz, że jestem najgorszym człowiekiem na ziemi i nie pozwoliła mi się do ciebie zbliżać. Powiedziała, że jak się znowu tu pojawię to pożałuję, że żyję.

Pewnie pielęgniarkom też coś na mnie nagadała.

Dlatego teraz proszę, żebyś uwierzył, że to był tylko wypadek. Ja nie zrobiłem tego specjalnie. Wiem, że byłem głupi, pozwalając ci na wejście na ten lód, ale przepraszam. Nie chciałem tego.

Liczę, że mi wybaczysz.

Yoongi

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro