* trzy miesiące później *

          Siedzę w salonie rodziny Pierwotnych. Od trzech miesięcy mieszkam u nich. Jak za dawnych, dobrych czasów. Brakuje tylko Stefana. W ich rodzinie pojawiła się nowa osoba, najstarsza siostra Freya. Miła z niej kobieta, charakter podobny do reszty rodziny. Klaus zaczął opowiadać kawały. Są denne, ale i tak wszyscy się śmieją. Dlaczego? Bo on zabawnie wygląda podczas odpowiadania. Wszystkie problemy zostały rozwiązane. Nareszcie możemy posiedzieć w spokoju, cieszyć się swoim towarzystwem. Tą piękną sielankę przerwał mój telefon.

- Przepraszam na chwilę -  niezapisany numer. Odebrałam. - Nina Fortem, słucham?

- Jak dobrze, że chociaż do Ciebie się dodzwoniłam.

- Melissa? - nie powiem, abym się nie zdziwiła jej telefonem.

- Tak, to ja. Słuchaj, chyba mamy problem.

- O co chodzi? Coś się stało?

- Jeszcze nie, ale może się stać .

- Konkretnie co? - moje serce zabiło dwa razy mocniej, mam złe przeczucia.

- Isaac jest w szpitalu, nieprzytomny. Został zaatakowany przez ... kogoś. Lub coś, nie mam pojęcia. Chcą go wziąć na operację, ponieważ ma głębokie rany. Nie wiem co robić.

- Zadzwoń do Scott'a , musi się tym zająć.

- Właśnie w tym problem. Scott nie odbiera, Derek też nie. Ze Stiles'em też nie ma kontaktu. Zostałaś mi tylko Ty. Wiem , że nie ma Cię w mieście, ale proszę, musisz nam pomóc.

- Czy coś jeszcze zmieniło się w mieście?

- Nie wiem. Chłopcy są spokojni, ale czuć dziwną atmosferę. Jakby coś miało się wydarzyć.

- Będę za pół godziny.

- Jak?! Jesteś w mieście?

- Nie. W Nowym Orleanie - odparłam spokojnie. 

- Więc wytłumacz mi, jakim cudem chcesz znaleźć się w Beacon Hills w ciągu pół godziny?

- Magia, Melissa, magia. Zapomniałaś? - zaśmiałam się.

- W takim razie, do zobaczenia?

- Tak , do zobaczenia. Czekaj na mnie w szpitalu i próbuj się dodzwonić do chłopaków.

- Dobrze.

          Rozłączyłam się i westchnęłam. Czyli to by było na tyle z mojego odpoczynku. Znowu powracam na stare śmieci. Chociaż akurat tego mogłam się spodziewać. Scott i spółka ma talent do pakowania się w kłopoty.

- Problemy w raju? - zapytał Klaus.

- Tak. Muszę im pomóc - westchnęłam. 

- Pani Jestem Stworzona Do Niesienia Pomocy już nas opuszcza? - tym razem odezwała się Rebekah.

- Bardzo śmieszne , Beka. Serio. Humor Ci dopisuje.

- Tobie nie. Jesteś na nich zła?

- Tak, mieli mnie informować o problemach. Zabiję ich na miejscu - warknęłam zła.

- Już to widzę - Pierwotny przewrócił oczami.

- Zamilcz, Klaus. Zbieram się. Mam już 25 minut na dotarcie na miejsce.

- Jakby co ja zawsze jestem chętny do pomocy. Pamiętaj o tym, mała.

- Wiem, Klaus. Dziękuję.

          Podeszłam do każdego z nich i pocałowałam w policzki na pożegnanie. Będzie mi ich wszystkich brakować. Przynajmniej mam pewność, że jeszcze kiedyś się spotkamy. Tyle dobrego.

- Do zobaczenia, rodzinko Pierwotnych.

           Wyszłam z domu i rozejrzałam się. Muszę teleportować się sama. Wzięłam telefon i zadzwoniłam do kilku osób. Są odpowiedzialne za mój dom. Wszystko ma być przygotowane. Ktoś przyjedzie po mojego Nissana i przywiezie go do mnie. Beacon Hills, nadchodzę, znowu. Westchnęłam i teleportowałam się pod szpital. Popatrzyłam na wielki budynek i skierowałam się do wejścia. Kolejna misja ratunkowa czeka!

****************************

Hej, Kochani :*

Jest i prolog! Udało się :D

Przepraszam, że dopiero teraz dodaję, ale wcześniej internet odmówił mi współpracy :( Jest mi niezmiernie przykro z tego powodu :(

Ale jest pocieszenie w postaci pierwszego rozdziału, który zaraz wstawię :)

Miłego czytania :*