*Zanim przeczytacie, ważna kwestia do wyjaśnienia, która pojawia się w tym rozdziale.

blue, to be blue - z ang. można tłumaczyć jako po prostu bycie niebieskim, lub bycie smutnym, taka nieprzetłumaczalna gra słów.

Jesteś taki kolorowy, a jednak cały wyblakły.

Twoja skóra, jest cała biała, jak śnieg padający na twoje ubranie.

Twoje kruczoczarne włosy, gęste i ciemne jak niebo.

Twoje brunatne buty, które nosisz już nieprzerwanie od trzech lat, zyskały barwę od błota.

Twoje usta, sino-fioletowe, zniszczone i poobijane.

Szary dym z twojego papierosa, mimo, że niszczy twoje płuca to nadaje ci uroku i owiewa w tajemnicę.

Twój niegdyś biały, teraz ołowiany od kurzu bandaż na przedramieniu, mający chronić twoją najświeższą ranę.

Twoje chłodne spojrzenie na cały świat, które automatycznie ociepla się, gdy widzisz ją.

A moje staje się krystaliczne, gdy widzę jak na nią patrzysz.

Ona jest rumiana, ociepla cię, a ja jestem popielata, dodaję ci oziębłości.

Mimo twoich zimnych odcieni razem stajecie się najpiękniejszą pomarańczą, rozlewającą się na niebie podczas zachodów słońca.

A ja staję się blue, i pojawiam się gdy jest zimno i wstaje jutro.

Ale gdy ją dotkniesz, także przemieni się w szarość, i razem ze mną będzie blue.

149 słów

Dawno mnie nie było, ale coś wyskrobałam i wrzuciłam, suabe, ale jest ;)