Shuichi per.

Spędziłem dziś trochę czasu z Kokichim. Dałem mu notatki i chłopak przepisał je bardzo szybko więc nie było konieczności zostawienia mu zeszytów. Do tego fioletowowłosy przypomniał mi o jutrzejszej kartkówce z chemii z której nic nie rozumiem więc Ouma postanowił mi to wyjaśnić.

- dobra więc tak. Jest sobie Chlor. Uznajmy że Makiśroll to taki Chlor. I Makiśroll ma siedem elektronów walencyjnych. I ta bogini wpierdolu  koniecznie chce mieć ich osiem bo siedem jej nie wystarczy. No i idzie sobie taki biedny Sód czyli ja i Maki mówi „ dawaj elektron bo cię zajebię" no i ja daję jej ten jeden elektron bo więcej kurwa nie mam. No i Maki ma oktet bo ma te osiem elektronów. Rozumiesz?- spytał Kokichi.

- masz dziwny sposób tłumaczenia ale rozumiem... - powiedziałem.

- dobrze. To teraz zrób zadanie domowe które zadała nam baba tydzień temu- powiedział Kokichi. Wziąłem zeszyt i zacząłem robić zadanie które o dziwo było banalne po tym jak kokichi mi to wszystko wytłumaczył. I po za tym to... jest miły? To znaczy nic nie powiedział na temat mojej czapki ani nic.

- idę po picie. Masz jakieś specjalne życzenia?- spytał Kokichi.

- sok pomarańczowy? - spytałem. Nie wiem czy on posiada coś innego niż pante winogronową.

- już się robi- chłopak wstał i ruszył do kuchni. On ma sok pomarańczowy? No jestem w szoku. Tak czy inaczej zrobiłem zadanie i czekałem aż chłopak przyjdzie. W tym czasie ktoś do mnie napisał. Sprawdziłem kto to.

Rakieta🚀🌟
Hej bro. Razem z Rantaro, Kaede i Makiroll idziemy do parku a potem na gofry. Idziesz z nami?

Pan detektyw🧢🧢🧢🧢
Niestety nie mogę.

Rakieta🚀🌟
Czemu?

Pan detektyw 🧢🧢🧢
Jestem zajęty.

Rakieta🚀🌟
Bro nie bądź taki.

Pan detektyw🧢🧢🧢🧢
Kaito po prostu nie mogę.

Rakieta 🚀🌟
Jak masz jakiś problem to powiedz. Wiesz że my ci pomożemy.

Pan detektyw🧢🧢🧢🧢
Nie mam problemu. Serio. Jest okey. Uczę siè na chemię.

Rakieta🚀🌟
Umiesz to? Podobno miałeś problem z tematem.

Pan detektyw🧢🧢🧢🧢
No miałem ale Kokichi mi pomógł.

Rakieta🚀🌟
...

Pan detektyw🧢🧢🧢🧢
Wiem jak to brzmi. Nie martw siè o mnie Kokichi traktuje mnie jak przyjaciela i nie naśmiewa siè ze mnie i nie wykorzystuje. I wiem że teraz możesz mnie uznać za szaleńca ale chce spróbować zaprzyjaźnić siè z Oumą.

Rakieta🚀🌟
Jak trzeba będzie to mogę zadzwonić na pogotowie albo do psychiatry.

Pan detektyw🧢🧢🧢🧢
Posłuchaj. Jak coś będzie nie tak to ci napiszę. I nie mów innym dlaczego mnie nie ma bo wiesz jak Maki i Kaede reagują na Kokichiego

Rakieta🚀🌟
Okey.

Do salonu wszedł kokichi. Chłopak przyniósł mi sok i kanapki.

- i jak? Umiesz już te chemię?- spytał fioletowowłosy. Przytaknąłem na jego słowa i wziąłem swój sok.

- czy ty? Wyciskałeś sok z pomarańczy?- spytałem.

- tak. Nie miałem sklepowego wiec uznałem że wycisnę... a co niedobre? - spytał Ouma.

- nie! Nie! Jest dobre. I to bardzo. Po prostu nikt nigdy mi nie wycisnął soku z pomarańczy ręcznie... dzięki- powiedziałem.

- nie ma za co Saichara-chan- powiedział Kokichi z wielkim uśmiechem na twarzy. Nie wiem czeku ale jego uśmiech wydaje się taki... piękny? Po prostu cieszy mnie to że się uśmiecha. Nie wiem czemu ale tak jest.

- dobrze to co teraz robimy? Idziemy gdzieś?- spytałem.

- chcesz iść ze mną na miasto?- spytał wyraźnie zdziwiony Kokichi.

- nooo... tak. A czemu nie? Przecież miło jest spędzić razem czas- powiedziałem.

- no tak ale...

-ale co? - spytałem.

- czy nie boisz się tego że ktoś z klasy nas zobaczy? W końcu wszyscy mnie nie lubià i nie chcę by ciebie też nienawidzili- powiedział Pantolubny.

- nie martw się tym. Nawet jak ktoś nas zobaczy to nie sądzę by ktoś miał coś przeciwko temu- powiedziałem z uśmiechem.

- to chodźmy- powiedział Ouma kierując się do drzwi.

- chcesz iść w kapciach? - spytałem rozbawiony. Kokichi spojrzał na swoje nogi.

- poczekaj chwilę- powiedział Fioletowowłosy i ruszył szybko do pokoju. Zaśmiałem się jeszcze raz. Po krótkiej chwili Kokichi zszedł na dół gotowy do wyjścia. Jak zawsze był ubrany na biało i miał na sobie swoją chustę. No bo jakże by inaczej? Rrazem z Kokichim wyszliśmy z jego domu i ruszyliśmy do galerii. Widać było że chłopak się cieszy bo podskakiwał przez całą drogę. Kiedy w końcu dotarliśmy do galerii razem z Oumą ruszyliśmy na lody.

- jak myślisz? Będą mieli winogronowe?- spytał Fioletowowłosy wchodząc do lodziarni.

- nie wiem. Zobaczymy- powiedziałem. Ouma spojrzał na mnie i się uśmiechnął. Po chwili chłopak podbiegł do kasy.

- dzień dobry. Poproszę deser lodowy składający się z 20 gałek. Czekoladowa, waniliowa, winogronowa, jagodowa, kitkat, truskawka - kokichi wymienił wszystkie smaki po czym ja zamówiłem sobie jedna gałkę. Kiedy dostaliśmy swoje lody poszliśmy do ławki i zaczęliśmy zajadać. Nie wiem jak Kokichi zamierza to zjeść.

- hej a ty nie miałeś na dziś planów co nie? W sensie nie odwołałeś spotkania z przyjaciółmi prze zemnie?- spytał Kokichi.

- co? Nie. Spokojnie. Po za tym z tobą też miło mi się spędza czas- powiedziałem zgodnie z prawdą. Dopóki Kokichi nikogo nie obraża i nie kłamie to nie jest tak źle. Po chwili usłyszeliśmy kłótnię. Spojrzeliśmy tam i zobaczyliśmy parę osób w naszym wieku. Nie znam ich. Czemu muszą się tak głośno kłócić? Po chwili zobaczyłem jak Kokichi wstaje i idzie w stronę tych nastolatków. Z lekkim zdziwieniem poszedłem za nim. Co on zamierza? Mam się bać?

Kokichi per.

Podszedłem do wysokiego chłopaka i spojrzałem na niego.

- hej Chmurek-chan. Hej  Nanami-chan, hej Pomarańczko-chan. - powiedziałem do trójki przyjaciół. Nagito, Chiaki i Hajime spojrzeli na mnie.

- hej Kokichi- powiedział Komaeda, najwyższy z nich.

- o co się kłócicie? - spytałem.

-tak się składa że Nagito znowu mówi o sobie złe rzeczy- powiedział Hajime wyraźnie niezadowolony.

- ale to prawda. Jestem śmieciem który nie zasługuje na waszą przyjaźń. To że ze mną gadacie to cud- powiedział Komaeda.

- NIE PRADA! Jesteś wspaniały Nagito! Kiedy ty w końcu to zrozumiesz!?- Hinata wydarł się bardzo głośno. No tak. On jest zakochany w Chmurku i rani go to że Nagito tak o sobie mówi. Ale to nie powód do kłótni.

- Hajime-chan spokojnie. Nagito ma niską samoocenę ale krzyczenie po nim nic ci nie da. Powinieneś zamiast tego go przytulić i powiedzieć mu jak się czujesz kiedy Chmurek-chan mówi takie rzeczy. A ty Chmurek-chan zrozum że twoi przyjaciele cię kochają i boli ich kiedy mówisz o sobie w taki sposób. Zamiast się kłócić powinniście porozmawiać, przytulić się i opowiedzieć o tym co czujecie. To lepsze niż kłótnia- powiedziałem. Przez chwilę trwała cisza.

- przepraszam cię nagito- powiedział w końcu Hajime. - ale bardzo boli mnie to że mówisz o sobie w taki sposób?

- przepraszam... nie wiedziałem... przestanę tak mówić... nie chcę byś przeze mnie był smutny- powiedział Komaeda i przytulił niepewnie Hinete. No ja zaraz padnę. Szybko zrobiłem zdjęcie swojego ulubionego shipu.

- wyślij mi to potem- powiedziała cicho Nanami. Przytaknąłem jej.

- dobrze chłopcy. Za chwilę spóźnimy się na premierę Outlasta 3 a tego nie chcemy. Chodźmy- powiedziała Nanami ciągnąc Nagito i Hajime do wyjścia.

- dziękujemy Kokichi!- krzyknął jeszcze Komaeda zanim wyszli. Uśmiechnąłem się zadowolony z tego że rozwiązałem ich problem.

- Kokichi to było...- podskoczyłem kiedy odezwał się Shuichi. Zapomniałem że on tu jest.

- to było jakie?- spytałem.

- wspaniałe. Rozwiązałeś ten problem jak prawdziwy lider.... teraz widać że twój talent ci pasuje- powiedział Detektyw i się do mnie uśmiechnął na co ja się zarumieniłem. Nie wiem czemu. Po co? Dlaczego się rumienię? Tak czy inaczej razem z Shuichim wróciliśmy do naszych lodów.

Macie kolejny rozdział tego samego dnia bo taka jedna osóbka zwana OtakuZjebus chciała next to nie miałam serca by go nie dać