malutki skrawek codzienności

oderwał się od brzegu dnia

najpierw trudno było dostrzec

że go tam już nie ma

wszystko było jak dawniej

potem ktoś dostrzegł jego brak

a ubytek rósł ciągle

jakby pochłaniał kawałek po kawałku

następne fragmenty nas

między otwarciem drzwi

a zamknięciem okna

znikały kolejne chwile

aż w końcu została pustka

szarpana przez echo zdradliwe