Rozmowa przeprowadzona z golden0girl przez -konfabulacja-

Tematy poruszone w wywiadzie: wattpad, książki, autorzy, romanse, lęki, zwierzęta, inspiracje

Jeśli jest kakao gotowe, to możemy zaczynać. W tym wywiadzie będę rozmawiać z golden, która w naszych szeregach zajmuje stanowisko recenzentki. Jak dotąd, ukazały się cztery teksty jej autorstwa. Dlaczego zdecydowałaś się na taką, a nie inną funkcję? Dobrze odnajdujesz się w systemie oceniania prac? 

Już od dawna myślałam, aby coś zmienić w swoim życiu, spróbować czegoś nowego. Na początku to ja tworzyłam opowieści, ale po pewnym czasie doszłam do wniosku, że to nie jest to, co faktycznie wzbudza we mnie szczęście i radość. Nie chciałam jednak rozstawać się z Wattpadem. Postanowiłam dołączyć do tej fantastycznej grupy i zostać recenzentem. Uwielbiam czytać, sprawnie wyłapuję błędy i wydaje mi się, że idzie mi to naprawdę dobrze.

Wspomniałaś o tym, że nie chciałaś rozstać się z Wattpadem. Dlaczego? Jak na niego trafiłaś i co cię trzyma na tej pisarskiej platformie?

Spędziłam na tej aplikacji mnóstwo czasu, przeczytałam niezliczoną ilość książek i ciężko jest rozstać się z czymś do czego jesteśmy przyzwyczajeni. Uważam, że Wattpad to cudo, dzięki któremu każdy początkujący pisarz może się sprawdzić, nie wspominając o tym, że dużo powieści zostało wydanych i możemy kupić je w popularnych księgarniach takich jak Empik. Szukałam kiedyś pewnej książki, nie miałam okazji zakupić jej w sklepie stacjonarnym a bardzo chciałam ją przeczytać. Po wpisaniu w wyszukiwarkę znalazłam tłumaczenie powieści na tej aplikacji i od tamtego czasu regularnie z niej korzystam. Na Wattpadzie trzymają mnie doskonali autorzy. Codziennie staram się czytać ich dzieła i trzymam mocno kciuki, aby doszli z daną powieścią jak najdalej. Jest to również dla mnie znaczenie symboliczne, ponieważ od czasu założenia konta zaczęłam czytać więcej online jak i w domu, mając książki pod ręką.

Jesteś naprawdę głęboko związana z tą aplikacją! Wchodząc w tematy książkowe —  jaki jest twój ulubiony gatunek? Czy byłabyś w stanie wskazać kilku wattpadowych autorów specjalizujących się w tymże gatunku? Masz może najbardziej sentymentalną pozycję w twojej bibliotece?

Oczywiście najbardziej kocham romanse, przeplatane z pewną tajemnicą. Oh ciężko jest wskazać kilku pisarzy , jest ich co najmniej kilkunastu (śmieje się cicho).Wskaże tych autorów, którzy mają dla mnie wartość sentymentalną: Olik246, sylwia2349, piritt, evil-always-win. Każda książka, która wyszła spod rąk tych oto autorek jest dla mnie symboliczna. OZNACZYĆ

Śmiem twierdzić, iż historie które pisałaś też były romansami. Oprócz faktu, iż nie pisanie nie dawało ci radości, czy jest jeszcze jakiś powód dla którego zrezygnowałaś z dalszego tworzenia? Nawet jeśli takowego nie było, co wyniosłaś ze swojej pisarskiej przygody? Masz jakieś wskazówki dla początkujących?

Powodów mogło być wiele, ale tak jak pisałam wcześniej, najbardziej wpłynął na to fakt, że nie czułam już tego. Czytając inne książki porównywałam je do mojej i stwierdzałam, iż są o wiele lepsze, pod koniec rozdziały pisałam na siłę, a to najgorsze co może być. Początkującym polecam obmyślić dokładnie plan i schemat opowiadania. Myślę, że błędem jest wstawiania rozdziałów, wiedząc że nie mamy nic w zapasie a przede wszystkim trzeba to czuć, nie wolno pisać na siłę.

Cenna wskazówka, warta zapamiętania. Odchodząc od około książkowych tematów —  jaki jest twój największy lęk? Czy z nim walczysz? Skąd się wziął?

Lęków mam dużo śmieje się nerwowo. Zaczynając od takich błahostek to strasznie obrzydzają mnie wszelkie robaki, pająki… bleee. Boję się ciemności, samotności, upiorów. Negatywne emocje wzbudzają we mnie zjawiska atmosferyczne, okropnie boję się burzy. Dla wielu jest fascynująca, relaksującą, uspokojająca, a na mnie wpływa negatywnie. W tedy chciałabym schować się w miejscu, w którym nic nie będę słyszeć i widzieć. Nie mam pojęcia skąd mi się to wzięło, po prostu tak mam. Czy próbuję z tym walczyć… staram się, ale wychodzi to niezbyt dobrze jak dotąd. Oh… zapomniałabym o jednym, jak nie najważniejszym, okropnie boję się, że nie będę miała co czytać. Wiecie, że ma to nawet swoją nazwę… Abibliofobia.

Jeśli obrzydzają cię robaki, to jakie zwierzęta lubisz? Może nawet masz jakieś w domu? Oraz oczywiście odwieczne pytanie —  koty czy psy? O i jeszcze jedno —  jakie masz zdanie o motylach?

Uwielbiam większość zwierząt, ale najwięcej miejsca w moim serduchu mają psy i konie. Toleruję koty, aczkolwiek uważam, że są nielojalne i nieco mściwe, więc nie ma innej opcji niż wybranie psiaków. Mam wiele zwierzaków, ponieważ moi rodzice prowadzą niewielkie gospodarstwo. Motyle, są niebywale pięknym zjawiskiem. Według mnie to symbol delikatności, piękna, zmian, rozwijania siebie.

Motyle są piękne, chociaż wiele osób się ich boi (nie mam pojęcia dlaczego). Niezwykle nurtuje mnie odpowiedź na następujące pytanie: W czym znajdujesz inspirację? Po twoich wcześniejszych wypowiedziach śmiem twierdzić, że jesteś marzycielką. Czy jest to prawda? 

Tak, jestem marzycielką, chociaż świat powoli zmienia moje nastawienie na bardziej realistyczne. Inspiracje czerpię właśnie z książek, romansów jak i tych bardziej poważnych pozycji. Uwielbiam również filmy i seriale, które wnoszą bardzo wiele do mojego życia. Często utożsamiam się z bohaterami i marzę, aby choć na chwilę być na ich miejscu i poczuć to, co oni. Dużo wynoszę również z życia, tego co przeżywam i historii osób, którymi się otaczam.

Co powoduje zmianę twojego nastawienia? Czy było może jakieś szczególne zdarzenie, które to zapoczątkowało? Może zaczęło się to od jakiejś osoby?

Zmianę nastawienia powodują zazwyczaj ludzie. W końcu to od nich bierze się nienawiść, zazdrość, żal co powoduje takie straszne rzeczy, które się dzieją. Kiedyś myślałam, że świat jest łatwiejszy, milszy. Czym jestem starsza tym mocniej dobija mnie szara, ponura rzeczywistość. Przestałam ufać ludziom, staram się otaczać osobami, które wiem, że nigdy mnie nie zostawią, pomogą kiedy będę tego potrzebować. Najlepszą lekcją okazał się czas pandemii, to właśnie to zweryfikowało kto będzie z nami na dobre i na złe.

Pandemia zweryfikowała nie tylko wiele relacji, ale również nasze przystosowywanie się do sytuacji. Cieszę się, że teraz wiesz, na które osoby możesz naprawdę liczyć. Mnie podczas zdalnych lekcji bardzo pomagała muzyka. Jak było w twoim przypadku? Którego rodzaju muzyki słuchasz najczęściej? Polecisz wykonawców?

Muzyka jest dużą częścią mojego życia. Słucham jej sprzątając , pisząc chociażby recenzje, czy po prostu odpoczywając. Bardzo pomogła mi się odstresować, a w czasie pandemii była nieodłącznym elementem dnia. Słucham praktycznie wszystkiego (oprócz disco polo) laughing, chociaż nie ukrywam, że dobór muzyki zależy w dużej mierze od tego, jak się czuję. W końcu kto z niesamowitą energią, uśmiechem i chęcią do działania chciałby słuchać smutnych utworów. Co do tego, czy mam ulubionych wykonawców hmmm… z pewnością Ed Sheeran, Sanah jak i Julia Michaels.

Do listy okropnych gatunków dodałabym jeszcze francuski rap (słuchacie na własną odpowiedzialność, naprawdę). Jaka muzyka pomaga ci się skupić, w szczególności podczas nauki?

Cóż, może wydawać się to dziwne, ale nigdy przy nauce nie słucham spokojnej, relaksującej muzyki. Wręcz przeciwnie, musi być to coś rytmicznego i wpadającego w ucho. Uwielbiam różnego rodzaju składanki, które od razu jakby próbowały wyciągnąć cię do tańca… tak wtedy skupiam się najbardziej.

Trudno mi się w tym momencie nie zgodzić. Podczas nauki najczęściej słucham swojej rytmicznej playlisty, co zdecydowanie zbyt często kończy się podśpiewywaniem. Byłabyś w stanie wskazać jeden utwór, który, według ciebie, każdy powinien przesłuchać?

Hmm… jeden, który powinien przesłuchać każdy, cóż to bardzo trudne, gdyż wszyscy jesteśmy inni, różnimy się pod wieloma względami, i mamy różne gusta muzyczne. Jeżeli z tym wywiadem zapoznają się osoby mające duszę romantyka myślę, że powinni zapoznać się z coverem wykonanym przez Sofię Calberg pt. „Crazy in love”, jest to przepiękna piosenka o miłości.

Na pewno przesłucham! Kontynuując — jakie jest twoje najprzyjemniejsze wspomnienie z szkoły średniej jak dotąd?

Szczerze mówiąc, nie było ich wiele, ponieważ czas pandemii nie pozwolił mi zintegrować się z klasą na takim poziomie jak bym oczekiwała. Półtora roku nauki zdalnej nie wpłynęło korzystnie na sytuację. Mimo wszystko najlepiej wspominam przerwy, gdzie razem z paczką znajomych zamiast przygotowywać się do następnych zajęć, rozmawialiśmy o totalnie randomowych rzeczach takich jak obstawianie jak zakończy się nasz ulubiony serial.

Całkiem przyjemne wspomnienie jak na tak krótki okres czasu, w którym rzeczywiście mogłaś poznawać te osoby. Czy wiesz już co zamierzasz robić po szkole?

Nie mam pojęcia. Dwa lata temu miałam ułożony plan na życie, niestety los lubi płatać figle i zamiast technikum weterynaryjnego znalazłam się w technikum ekonomicznym. Uwielbiam czytać książki, ale to, czym zajmuje się teraz niekoniecznie łączy się z tym co lubię. Jeżeli nic się nie zmieni zamierzam pójść na studia, dokładnie na fizjoterapię, a dodatkowo w jakiś sposób połączyć to z książkami, kto wie, może nadal będę tworzyć recenzje.

Mam nadzieję, że uda ci się dostać na fizjoterapię, trzymam kciuki. Kończąc już naszą rozmowę z chęcią poznam odpowiedź na koronne pytanie - Jaki jest twój ulubiony dinozaur?

Tak naprawdę nie mam jednego, ulubionego. Są to z pewnością fascynujące stworzenia. Dużą sympatią darzę roślinożerców, którzy wyglądają dosyć przerażająco, a tak naprawdę nie są w stanie zagrozić innym osobnikom. To trochę jak z ludźmi, czasami oceniamy ich zbyt pochopnie. Wyglądają na niezbyt miłych, nie wzbudzają naszego zaufania, ale jeśli poznamy ich bliżej okazują się najlepszym co nas spotkało.

Bardzo lubię sposób w jaki porównujesz ludzi do dinozaurów (xd). Robisz to niezwykle... poetycko. Tak czy siak dziękuję pięknie za tę rozmowę. Trzymam mocno kciuki za Twoje łączenie pracy z książkami. Tymczasem miłego wieczoru, pysznych ciasteczek i jak najwięcej ciekawych książek! xxx