Swój autoportret w ręku mam.
Błędny rycerz, na koniu sam.
Płomienie, w tych oczach tlą się skry.
Na tunice z herbem ślady krwi.

Stoi samotnie, a przed nim świat,
Patrzy w horyzont, jakoby rzezi wart.
Obrońca i strażnik, upuszczacz krwii,
Stoi dumny bohater nie licząc dni.

Lecz to nie jestem ja,
Jam zwykły błazen, łgarz.
To jest jedynie imię,
Pod którym ty mnie znasz.