(^^^ Ik raad het tweede deel aan ^^^)

~~~~ Het Tibetaanse perspectief ~~~~~

Het is waar dat ik geen land ben (was ik vroeger), maar ik ben een regio en dat is wat telt. Dus, zonder te verlengen, beginnen we:

Polen zou naar ons toe komen, we hebben hem al lang niet meer gezien en we zijn heel blij. Ze moet knoedels brengen. We houden van knoedels. Blijkbaar heeft hij een nieuwe aardbei gemaakt. Polen gaat iedereen bezoeken. Het mooiste is dat hij bij ons komt slapen. Hij komt morgen, dus de voorbereidingen zijn in volle gang.

- Hallo Nepal, hallo Butan.
-Hallo.
-Hoi.
-Morgen komt Polen en we zijn niet klaar.
- Polen is gelukkig bescheiden en vraagt ​​niet veel comfort.
- Dus ja, maar het zou niet leuk zijn van onze kant om niets voor de gast klaar te maken.
Laten we aan het werk gaan.

-Wie gaan we eerst met hem bezoeken?
-Misschien buren?
-Goed idee.

~~~~ Ondertussen in Indonesië ~~~~~

- Hallo, Indo.
- Hè? Wie is daar?
-Ik ben het.
-PKI. Nee nee nee. Het is niet mogelijk, je bestaat niet, je stierf lang geleden.
-Maar niet. Ik kwam hier om je te helpen.
- Ik heb je hulp niet nodig.
- Ik weet dat je nodig hebt. Je kwelt jezelf, je herinnert je die tijden, je wilt wraak nemen op de kolonisten.
-Nee, het is niet waar.
- Denk er eens over na, ik kom later naar je toe.

~~~~~ Ondertussen in Nederland ~~~~

~ Moet ik met Polen mee? Ik hoorde dat hij naar Azië gaat. Ik heb geen andere optie. Ik moet wat dingen uit het verleden afmaken. Het is besloten, ik ga met Polen ~

-Hallo Polen.
-Hallo. Wat brengt jou bij mij?
- Ik wilde je iets vragen.
-Waarover?
-Mag ik met je mee naar Azië?
-Natuurlijk. Pak je koffers, we vertrekken bij zonsopgang.
- Ik ben al ingepakt.
- We kunnen meteen gaan.

*Een moment later *

Weet je waar we zijn?
-Nee wat?
-Je ziet deze steppen. We zijn in Oekraïne. Zijn ze niet mooi?
-Zijn.
-Toen ik klein was, kwam ik hier met mijn vader, en toen hij klein was, kwam ik met zijn vader.
- Ik wist niet dat het hier zo leuk is.
-Velen hebben deze fout gemaakt, maar je hebt het verholpen. Heb je jeugdherinneringen?
- Ik denk niet dat ik zoiets heb als jij.
-Je hebt wat. Denk voorzichtig.
- Ik ging altijd met mijn vader naar het tulpenveld. Alles in alle kleuren: rood, wit, geel, blauw zijn er slechts enkele.
- Ben je ooit met de trein naar Azië gereisd?
-Nee, ik heb nog geen treinreis gehad. Welke kant willen we überhaupt op.
- We gaan via Oekraïne naar Moskou en vandaar met de trein naar Kazachstan. Dan naar China en we zijn er.
- Het lijkt maar een korte weg?
- Ontspan, vroeger ging je langer.
- Daar was ik niet erg door getroost.
-Je bent nog niet in Moskou geweest?
-Niet.
-Het is een mooie stad. Ik ben er vaak geweest, niet altijd op vakantie. eh...
-Wat er is gebeurd?
-Niets, ik herinnerde me alleen de goede tijden, de slechte, de hele slechte.
-....
- Maar het is verleden tijd. Je moet verder leven.
- Dat vrolijkte me gewoon op.
-Ik ben er blij om.

* Na vele uren rijden en praten over de schoonheid van het landschap, kwamen ze eindelijk aan. *

-We zijn aangekomen. We overnachten in Tibet. Hij woont samen met Nepal en Butan.
- De eerste keer dat ik ze ontmoet. Ik ben nog nooit in dit gebied geweest.
“Waarschijnlijk omdat hun huis hoog in de bergen ligt.
- Mogelijk, en je kent iedereen?
-Allemaal op aarde?
-Ja.
- In principe ken ik iedereen.
- Je moet ze allemaal een keer aan me voorstellen.
-Natuurlijk. Ik garandeer je dat je iedereen zult ontmoeten. Tot nu toe leer je tijdens ons bezoek aan Azië alle Aziatische landen kennen.
- Ik kan niet wachten.

- Hallo broeders!
-Polen?! Polen!!!
-Zo lang geleden heb ik niet gezien. Ik heb jullie gemist.
- Wij volgen jou ook.
- Je zou morgen komen, wat is er gebeurd?
-Er kwam iets over me heen. Ik hoop dat dit geen probleem is.
-Natuurlijk niet. Het is zelfs beter.
-En nu, ik was het bijna vergeten, stel ik je voor aan Nederland.
-Hallo iedereen.
-Hallo, ik ben Tibet.
-Ik ben Butaan.
-En Nepal, hij zou jou ontvangen.
-Mi is ook erg leuk.
-Kom binnen, je krijgt het koud buiten.