76. Kostia pisał w swym dzienniku, że Ella dopiero w 1910 roku po raz pierwszy po zostaniu zakonnicą, się u niego zjawiła. Po śmierci Sergiusza, zbudowała swój własny klasztor i nakazała pewnemu moskiewskiemu malarzowi zaprojektować habity Nesterowa. Siostry nie żyły tam w zamknięciu, zaś bardziej skupiały się na odwiedzaniu chorych oraz biednych i dotrzymywaniu im towarzystwa. Feliks Jusupow (zięć Kseni i Sandra, mąż ich córki) pisał, że zakon ten rozrósł się na całą Rosję, dzięki temu, że zakonnice odwiedzały znaczną część państwa. Mężczyzna wspominał, że Ella bardzo mało śpi, bowiem nieustannie modli się w kaplicy nad trumnami zmarłych, bądź też spędza czas z chorymi. Jej pokój natomiast jest niezwykle skromny – posiada malutko mebli, drewniane łóżko i poduszkę, wypchaną sianem.