+ 1

Màu nền
Font chữ
Font size
Chiều cao dòng

Hej "kochanie" (?) Tak mi podpowiada słownik w telefonie. Mimo to uważam , że brzmi miło i tak zostanie. Piszę żeby podzielić się szczęściem. Jest go dużo więc każdemu starczy. Wystarczy sobie wziąć - nic więcej. I właśnie w tym mamy ostatnio problem, nie sądzicie? Niby czegoś chcemy, mamy nawet trochę mizerny plan gdzieś z tylu głowy, a jednak pozostajemy przy myśleniu. Dlatego niezwłocznie piszę. Żebyśmy zaczęli robić zamiast się zastanawiać nad wszystkim po stokroć. Jak rozmyślań nad każdym możliwym scenariuszem lub zaistniałą rok temu czy wieczorem sytuacją stoimy w miejscu. Należy się zastanowić nad czymś raz ewentualnie dwa. Nie trzymajmy myśli na siłę przy sobie. Niech idą dalej i my razem z nimi. Bądźmy ludźmi czynu. Nie wymyślajmy przygnębiających filozofii. Czasami nie możemy rozwiązać jakiegoś problemu. Jeśli rzeczywiście tak jest to nie jest to nasz problem. Róbmy coś z tym swoim życiem. Znajdźmy pomysł na siebie i to realizujmy. Kiedy nie ma się celu choćby na jutro (jak nie ma się tych dłuższych) to stoi się i gapi.  Jesteśmy ludźmi nie lubimy stania w miejscu bo to zbliża nas do przeszłości, a chcemy przecież żyć w teraźniejszości. Chcemy żyć bo życie daje możliwości robienia. Jeśli chcesz umrzeć po prostu nic nie rób. Z czasem to Cię zabije. Mam nadzieję, że to się nie stanie. Jest późno więc nie będę tego czytać tylko opublikuję. Co się najgorszego może stać? Będzie błąd lub powtórzenie? Trudno! ^^

Trzymajcie się cieplutko.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen2U.Pro