Freya otworzyła masywne drzwi przez które uradowany Alex wbiegł do posiadłości pierwotnych. Dość niepewnym krokiem przekroczyłam próg domu u boku Frey'i. Ile mnie tu nie było. Przyjemne uczucie ogarnęło mnie gdy weszłam do salonu.

- Hej. - powiedziałam cicho w stronę Rebekah siedzącej w salonie. Robiła coś w telefonie. Słysząc mój głos na jej twarzy malowało się tak wielkie zdziwienie, że z wrażenia upuściła telefon. Po chwili do mnie podbiegła i przytuliła. Oddałam uścisk i poczułam jak ktoś ciągnie mnie za nogawkę od spodni.

- Mamo, daj mi się w końcu poprzytulać z ciocią! - fuknął obrażony Alexis i rzucił się ja blondynkę. Ona cicho się zaśmiała i okręciła się z nim dookoła.

- Kogo znowu niesie.. Scar.. - do salonu wbiegła nabuzowana piszczeniem Amber, która zmarła gdy mnie zobaczyła.

- Jeszcze żyje. Niestety nikt mnie nie zabił. Chociaż po twojej minie wnioskuje, że chciałaś to zrobić od dawna, lub chociaż na to liczyłaś. - mruknęłam oschle i poszłam za Frey'ą i Bekah do kuchni.

- Kawa, herbata? Może coś mocniejszego? - zapytała wiedźma wyciągając trzy kieliszki.

- Wypijmy wino! Wiem, że prowadzisz więc bourbon nie wchodzi w grę. - powiedziała pierwotna i w wampirzym tępie wróciła z butelką.

- Kadarka? Powiedzcie mi lepiej czy wy chcecie bym się schlała? - odpowiedziałam lekko rozbawiona.

- Najwyżej tu zanocujecie. Nie widzę problemu. - odparła z uśmiechem Rebekah i napełniła szklanki trunkiem.

- Niech będzie. Chodź czuje się tutaj niemile widziana. - burknęłam i opróżniłam kieliszek. Wampirzyca dolała alkoholu i skierowałyśmy się do salonu.

- To ja lece po coś mocniejszego. - oznajmiła z uśmiechem Freya i zniknęła w piwniczce z wielką kolekcją rozmaitych soczków winogronowych i innych takich.

- Ale ja tu jestem z trzylatkiem. - fuknęłam.

- Spokojnie pewnie się gdzieś przyplątał. To złote dziecko. - powiedziała czarownica, która wróciła z dwiema butelkami alkoholu. Czysta i bourbon.

- Szczęście, że może nie najgrzeczniejszy, ale za to ogarnięty. - odparłam i zawołałam syna. Po chwili zobaczyłam Alex'a, który ciągnął za rękę Kol'a.

- Mikaelson! Kopę lat! - wykrzyknęłam po chwili i rzuciłam mu się na szyję.

- Hej mała. - przywitał się z uśmiechem i okręcił mnie wokół własnej osi.

- Alexis - zwróciłam się do syna. - czemu gdzieś zniknąłeś? - zapytałam małego.

- Bawiłem się z wujkiem i ciocią Maddie! Ciocia jest super! - odpowiedział z entuzjazmem i tym zabójczym uśmiechem.

- Kol, na prawdę nie musicie - zaczęłam ale brunet mi przerwał

- Hej, to mój bratanek. Jest przeuroczy. - odpowiedział i wziął Alex'a na ręce.

- Dziękuje. - uśmiechnęłam się i usiadłam z powrotem na miejsce.

- Wujku, a opowiesz mi coś o tacie? - zapytał mój syn.

- Co tylko zechcesz. - powiedział z uśmiechem i poszedł z małym na górę.

- A co z Maddie? - zadałam pytanie w stronę sióstr Mikaelson.

- Jest na górze. Możesz do niej iść. - oznajmiła pogodnie Freya i pokazała na schody.
Mruknęłam ciche dziękuje i wbiegłam po stopniach.

Zapukałam w drzwi sypialni, w której spał Kol. Najprawdopodobniej tam znajdę Maddison. Nie myliłam się. Otworzyła mi brunetka. Ku mojemu zdziwieniu dziewczyna miała dość duży ciążowy brzuszek.

- Jeju, jakim cudem? - szepnęłam zdziwiona i jednocześnie szczęśliwa i mocno ją wyściskałam.

- Sama nie wiem. Ale Kol był czarownikiem. - odpowiedziała z promiennym uśmiechem i gestem ręki zaprosiła mnie do środka. Usiadłam obok dziewczyny na łóżku i zaczęłyśmy rozmawiać.

- Który to miesiąc? - zapytałam cicho leżąc na łóżku przytulona do niej.

- Tak się składa, że ośmy. - odparła szczęśliwa Mads.

- Teraz gadaj, czemu nic nie mówiłaś? - mruknęłam w jej stronę.

- Nie mam pojęcia. Ale wiem, że przeżywasz ciężki okres w życiu. Powiedz jak się czuje bez.. - chciała dokończyć ale jej przerwałam.

- Czuje się cudownie. To chłopiec czy dziewczynka? - szybko zmieniłam temat zdenerwowana.

- Nie wiem. - odpowiedziała trochę smutna. Chciała pomóc, ale ja nie chce słuchać o Klausie.

- Idziemy posiedzieć z dziewczynami na dole? I przy okazji mogę to sprawdzić. - powiedziałam i podniosłam się na łokciach.

- Bardzo bym chciała wiedzieć. Możemy zaraz zejść. - oznajmiła. Wstałam na chwile i wyjęłam z kieszeni amulet. No co? Przezorny zawsze ubezpieczony. Nigdy nie wiadomo kiedy Maddison Grey się nie zabezpieczy. Podeszłam do brunetki i wyciągnęłam dwa palce z naszyjnikiem w jej stronę. Wyszeptałam zaklęcie i spojrzałam na dziewczynę z uśmiechem.

- Dziewczynka. - powiedziałam a Maddie rzuciła mi się na szyję.

- Bardzo się ciesze. - odpowiedziała szczęśliwa a drzwi pokoju się otworzyły i wbiegł przez nie Alex a zaraz za nim Kol.

- Ciociuuu a kiedy będę mógł się pobawić z dzidziusiem? - zapytał Alex siadając dla Mads na kolana i dotykając jej brzucha.

- Niedługo kochanie. - odparła i pogłaskała chłopca po głowie.

- Jak się czujesz? - zapytał Kol podchodząc do Maddison i całując ją w czoło.

- Dobrze. - uśmiechnęła się i wstała. - Wiesz, że to dziewczynka? - dodała po chwili.

- To cudownie. - odpowiedział zadowolony.

- Koniecznie dajcie mi znać jak się urodzi. - powiedziałam w ich stronę i wyszłam z ich pokoju.

- Ciociu! Wujku! A mogę jeszcze posłuchać o tacie? - usłyszałam głos malucha za drzwiami.

- Oczywiście. - mruknął spokojnym tonem Mikaelson. Szybko zeszłam na dół ponieważ moje oczy się zeszkliły na samo wspomnienie o Niklausie. Za mną zeszła Maddie i razem siedziałyśmy z dziewczynami pijąc wino. No oprócz naszej mamusi, której zrobiłam herbatkę.

Nim się obejrzałyśmy było po 22. Przez wejście do posiadłości wparował Elijah i Amber. Moja mina natychmiast zrzedła. Mężczyzna posłał mi ciepły uśmiech, ale jego partnerka nie uraczyła mnie nawet spojrzeniem. Bywa. Dziewczyna pociągnęła pierwotnego na górę a ja powróciłam do dyskusji, którą dziewczyny zawzięcie prowadziły.

- A pamiętacie jak się schlałyśmy a chłopakom Alex spadł z blatu? - śmiała się jak opętana Rebekah.

- Ja prawie nic nie pamietam z tamtego wieczoru. No poza ilością wypitego alkoholu. - mruknęłam i wybuchnęłam śmiechem. - i to też nie dokońca. - dodałam pomiędzy naszym donośnym rżeniem.

Cała noc minęła nam na śmianiu się i rozmawianiu. Dopiero po 4 poszłam do sypialni gościnnej. Takich wieczorów mi brakowało.

Kilka tygodni później..

- Mamo! Jakiś pan powiedział, że jest moim tatą. - przybiegł do mnie Alex. Prawie wyplułam swoją kawę.

- Jak to obcy facet w naszym ogrodzie? - zapytałam bardziej siebie. Czyli musiał już mieć zaproszenie, lub jest człowiekiem.

- Ten ktoś cos chce. - powiedział i pobiegł do swojego pokoju.

Niespokojnym krokiem zeszłam na dół, potem na taras i wreszcie do tego nieszczęsnego ogrodu.

Na chwile zapomniałam jak się oddycha.

To nie może być on. Nie.. na pewno nie...

Wiem, że jestem zajebistym polsatem, ale musiałam.

Jak wrazenia ?

Generalnie żegnam i przepraszam za błędy!