Budze się i czuję ciepło . Jest godzina 4:27 i orientuje się że wstajemy za około 3-4 godzin , a moja radość nie ma końca . Adam leży odwrócony a ja przytulam się do niego. Moje włosy są rozłożone po materacu.
- Też cię kocham . - uslyszalam cicho.
Po tych słowach usnęłam. Nie wiem co to było lecz było to słodkie.

Ledwo co widzę bo wszytko zasłania mi koc. Słyszę jedynie stukot i szuranie. Odsłaniam twarz i widzę Juliet która śmieje się z Nicka i Adama który zakłada koszulkę. Zamykam oczy i zatapiam się w bawełnianym materiale.
- Wstajesz ? - usłyszałam Michaela który jeszcze wczoraj mldlał a wyglądał na człowieka który tryskał radością.
- Chyba tak - ziewłam obojętnie.
Pauline wyglądała mi na zagubioną . Poprosilam Michaela aby sprawdził czy wszystko ok. Ja za to musiałam się przebrać co było ciężkim zadaniem, jednak nie lubię tych samych ciuchów codziennie. Biorę mój plecak i wchodzę do góry. Wiadomo że to strasznie głupi pomysł - przebierać się w miejscu gdzie wybuchła bomba atomowa. Moja upartość jednak wygrała i w ostateczności przebrałam się i odswiezylam. Założyłam także czapkę gdyż znowu wystraszyłam się promieniowania. Gdy zeszłam piętro niżej, czekała mnie niespodzianka .
Szłam z opuszczoną głową aż nagle poczułam ucisk na biodrze. Po chwili ktoś dotknął moich warg. Nie mogłam uwierzyć że to mój chłopak, który jeszcze dzień temu był wściekły.
W tym momencie poczułam jak wszytko się układa - Michael jest zdrowy, ja odzyskałam Adama - czyż to nie wspaniałe ?
- Nie chce kłótni. Wiem że to nie ty - szepnal - a teraz chodź.
Złapał mnie za rękę i poszliśmy do reszty która szykowała się do wyjścia. Ja zapomnialam o Vince do którego mieliśmy dzwonić. Tylko jak wytłumaczyć mu to że  jesteśmy w niebezpieczeństwie?
----------------------------------------------------------
Hej! To już kolejna część z której jestem zadowolona 😏 Przepraszam jeśli akcja jest za szybka oraz za ewentualne błędy. Staram się ! 😘

Wikusia 🤓