Przeznaczenie: pies zaprzęgowy, obecnie pies rodzinny.

Te najsilniejsze ze wszystkich psów zaprzęgowych wzięły swą nazwę od Mahlamute-inuickiego plemienia z północno-zachodniej Alaski. Przed tysiącami lat lud ten mieszkał w Centralnej Azji i stamtąd pochodzą także przodkowie alaskanów. Na północy zaczęły następnie krzyżować się z arktycznym wilkami, dając początek charakterystycznym Radom północnym o grubym puszystym futrze,  zakręconym ogonie, krótkich stojących uszlachetniania i szpiczastych łyżkach. Zaprzężone do sań, transportowały ludzi i ich dobytek. Choć ich pomoc była bezcenna, nie były zbyt dobrze traktowane, dlatego przetrwać mogły tylko osobniki zaradne, niezbyt duże, ale i na tyle duże i wytrzymałe, by ciągnąć sanie. Przez lata cenione za wytrzymałość i zamiłowanie do biegu. Niezbyt szczegółowe, nie nadają się na psa stróżującego. Dużo chętniej wyskoczą sobie na spacer w celu poszukiwania czegoś do zjedzenia.