jestem winna
sama sobie
rzucono mi serce za morze
wyciągnęłam na tacy dłoni
podzieliłam jak chleb
i chleb pachnący zabrano
ze sobą daleko
i tak po świecie
rozsypały się strzępki
prążkowanych mięśni
które miast krwi jak należy
uczucia pompowały