Gdy szłam tak przez las to zastanawiałam nad sensem życia. Nagle coś mnie natchnęło żeby sobie pośpiewać, więc postanowiłam zaśpiewać moją ulubioną piosenkę

https://youtu.be/3ialPtQuMMg

-Wiedziałam że ktoś tu śpiewa- odezwał się jakiś głos

-Królowa Tytania,jak długo Królowa tutaj stoi?-była speszona

-Dość długo by stwierdzić iż twój śpiew jest darem- Tytania uśmiechnęła się do mnie

-Raczej to przekleństwo. Nigdy przy kimś nie śpiewam po tym co się stał.-mój głos stał się smutny

-Opowiedz o tym, wtedy poczujesz się lepiej

-Dobrze, to było jak miałam cztery latka. Wtedy zabiłam moim własnym śpiewem mojego kuzyna, a on miał tylko parę miesięcy. Moja ciocia mnie za to zaczęła nienawidzić, mówiła o mnie same najgorsze rzeczy jakie istniały. Zawsze mnie to bolało i wtedy obiecałam sobie że dla nikogo nie zaśpiewam.- rozpłakałam się jak małe dziecko a Królowa mnie przytuliła

-Nie płacz, nikt ci już tak nie powie. Wszystko będzie dobrze-pocieszała mnie.

Jej głos był bardo miły i uspokajający.Trwało to z jakieś półtorej aż byłam już spokojna. Rozmawialiśmy na różne tematy i śmiałyśmy się jednocześnie.Nagle zobaczyłam że jest ciemno.

-Musze wracać, bo pewnie się o mnie martwią

-Odprowadzę cię-po czym udaliśmy się w drogę.

Długo zajęło nam iście aż doszłyśmy na skraj lasu gdzie było widać dom.

-Pamiętaj, twój śpiew może pomagać jak i szkodzić. Ty jedynie decydujesz w jaki sposób go będziesz korzystać, leć mądrze to rób ale przed tym dwa razy zastanów. Dobrze?

-Dobrze. Do widzenia-po czym pobiegłam w stronę domu.

Gdy byłam przy furtce to się odwróciłam i jeszcze na pożegnanie pomachałam Tytanii a ona odmachał. Po czym odwróciłam się i weszłam do domu po ciuchu.

-Gdzie długo byłaś?-No to mam kłopoty ale jego głos był zmartwiony. No nic raz się żyje

-Musiałam pomyśleć

-Ale aż tak długo?-jego głos był już spokojny

-Czasami potrzeba mi nawet parę dni-Odpowiedziałam spokojnie.

On się spojżał na mnie po czym chwilę się zastanawiał aż w końcu powiedział

-Spotkałaś Królową Tytanię, mam rację?

Co, skąd on wiedział

-A ty co jasnowidz?

-Nie, po prostu bije od ciebie jej zapachem i magią

I tu mnie zatkało. Normalnie się tego nie spodziewałam.

-Możemy o tym jutro porozmawiać?

-Dobrze, choć lepiej na kolację

Weszliśmy do kuchni a tam cała nasza czwórka zjadła kolację po czym udałam się do pokoju. Przed snem jeszcze rozmyślałam nad tym co Tytania mi powiedziała

-Skoro Cartaphillus myśli że dostanie mój głos to jest w błędzie-po czym zasnęłam