Szatan cisnął białe słowo,

W czarną duszę pokutnika,

"Jakże?" - pokutnik pyta...

Słowo białe znów się wznosi,

Manewruje jak puch nieba,

Potem wspomni ból okrutny,

Gdy ten anioł runął z nieba,

I pokutnik zatrwożony,

Znowu czerń jego słów czuje,

Jak bicze z ognia na osolonej skórze...