Głośny huk znowu na nią spadł,
Rozszedł się po jej potrzaskanym ciele,
Pomknął w głąb i mknął.
A ona cicho cierpiała,
Łkała duszami zabijanych właśnie,
Oddawała swoje komórki.
A gdy już wytrzymać nie mogła,
Szeptem swoich braci łkała
Jeszcze Polska nie zginęła.
A na nią znowu spadła niespodzianka prosto z rąk malarza.