Sąd postanowił
pro publico bono
"Oskarżony o zbytnią Miłość" 
(Genesis jego zbrodni)
"Kradzież ludzkich serc
i roz-ważanie w biały dzień.
Miał dwunastu pomocników,
jednak wziął na siebie
wszystkie winy"
Win(n)y zarzucanych mu czynów."
Sąd wniósł, by odłożyć go
na krzyż
ad acta

Rozważanie
     Jest tak cicho, że słyszysz jedynie śpiew ptaków, które może w innych okolicznościach nazwałbyś rajskimi. To one zlatują się dziś do Genesis. Do Początku. Stoi przed sądem i czeka na swój wyrok. Patrzysz. Sędziowie mówią, że to dla dobra publicznego. Kiwasz głową. Musiał być wielkim zbrodniarzem. Czy można tak po prostu wziąć czyjeś serce? Czy można prowadzić rozbój, tfu, rozważanie w biały dzień? Po co mu tych dwunastu, skoro, egoista (dodajesz w myślach) i tak wziął wszystko na siebie. Winny - powtarzasz za sędzia. Winny. Winy. Winy... 

     W Wielki Post Jezus staje przed Tobą jako Początek, Genesis, aktualizacja Księgi Rodzaju. Staje przed Tobą jako Raj, do którego serca znów Cię zaprasza, niwelując swym krzyżem grzech pierwszych rodziców. W tym jest winny, że wszystkie winy bierze na siebie. On nic nie okłada ad acta, lecz wszystko wypełnia na krzyżu. Cały wyrok, całą winę. Zastanów się przy tej pierwszej stacji, czy postawiony przed takim sądem, wziąłbyś na siebie ciężar chrystusowego krzyża, zamknięty w wierze. Czy odłożyłbyś go na potem, czy też wziął na ramiona. Jezus chce towarzyszyć Ci w każdej Twej drodze krzyżowej i podczas każdej to on bierze na siebie wyrok, choć możesz tego nie czuć. On nigdy nie oddaje sprawy Twego serca ad acta. 

pro publico bono - dla dobra publicznego
ad acta - do spraw dawnych, do akt archiwalnych, do zapomnienia

Kochani, rozpoczął się Wielki Post, a ja postanowiłam odkopać moje wiersze z 2017 roku i podzielić się nimi z Wami. Mam nadzieję, że wspólnie przejdziemy przez tę drogę. Proszę o szacunek dla mojej wiary i nabożeństwa Drogi Krzyżowej. Spory religijne zostawcie poza tą pracą.