Szczęście drastycznie bywa odbierane
Nagle przed nami mur
Dobre chwile wciąż tam są, tylko lepiej schowane
Majaczy tylko przed oczami ceglany wzór

Potrzeba wyobraźni wytrwałej
Żeby nie zapomnieć
Żeby dostrzec cień rozkoszy małej
By ze strachu przed beznadzieją nie skomleć

Dla człowieka zwyczajnego
Także dla uznawanego do wielkiego zdolnego cudu
Nie ma nigdzie udowodnionego
Takiego co by umiał umrzeć z nudów

Wie każdy: trudna sprawa
Chcesz się przebić do lepszego żywota
Dla nikogo nie jest to zabawa
By w połowie żyć. Można dostać kota

Lecz każdy mur, także ten nieprzenikniony
Przez osobę w sukces wierzącą, może zostać zburzony